Somsiatka-wariatka.

Wprowadzila sie na poddasze naszego domu sporo po nas. Od poczatku wszystko, co bylo z nia zwiazane, bylo dziwne i niecodzienne. Juz sam jej wyglad i absolutna niemoznosc oszacowania jej wieku, chocby w najbardziej mglistym przyblizeniu. Rownie dobrze moze byc po trzydziestce, jak w okolicach piecdziesiatki, jest szczupla, ma dlugie wlosy zawsze uczesane w kucyk i twarz, z ktorej nie daje sie niczego wyczytac. Ubrana schludnie, choc wiecznie w to samo
Kiedy sie wprowadzala, zauwazylismy, ze meble, jak i robotnicy je wnoszacy, sa z takiego socjalnego przybytku, cos jakby domu meblowego, sprzedajacego zawartosc likwidowanych mieszkan. Sugerowalo to, ze to jej pierwsze mieszkanie, na ktore wyposazenie dostala wlasnie stamtad. Troche jednak byla za stara na pierwsze mieszkanie w zyciu, wiec domyslom nie bylo konca.
- Moze wypuscili ja z wiezienia?
- Moze z domu wariatow?
- Moze z dlugoletniego odwyku?
- Albo z domu dla maltretowanych kobiet?
No bo w takim wieku zaczynac zycie od nowa? Bez mebli i drobiazgow osobistych?
Nawet nazwisko miala dziwne.
Potem bylo juz tylko gorzej. Przemykala sie, wlasnie przemykala a nie chodzila. Ledwie odpowiadala na pozdrowienia. Kiedy pierwszy raz spotkalam ja na schodach, od razu powitalam w domu nowa lokatorke i przedstawilam sie. Zawsze tak robie, mam wiec z sasiadami swietne relacje. Ona tez jakby w stosunku do mnie jest bardziej na luzie niz podczas spotkan z innymi lokatorami, a nawet sie do mnie usmiecha.
Nastepne dziwactwo, ktore odkrylismy, to chodzenie do bardzo odleglego przystanku autobusowego, zamiast wsiadania na najblizszym. Podobnie zreszta bylo z wysiadaniem, nigdy nie podjezdzala na przystanek w poblizu domu, tylko wysiadala na przedostatnim. Ale co tam! Moze lubi spacerowac?
Pierwszym sygnalem, ze cos z ta kobieta naprawde jest nie tak, bylo niespodziewane walenie we wlasne drzwi od srodka i jakies glosne zlorzeczenia, kiedy nasz niezyjacy sasiad Jurek poszedl z czyms do niedlugo po nim zmarlej Marthy i pukal do jej drzwi. Nie wiem, czy tamta myslala, ze to do niej ktos sie dobiera, czy czort wie co jej sie po glowie kolatalo.
Natomiast z moim mezem sprawa wyglada daleko zabawniej. Somsiatka, kiedy go widzi z daleka, przechodzi na druga strone ulicy albo wrecz zawraca i ucieka. Niekiedy jednak spotykaja sie niespodzianie twarza w twarz, jak to mieszkancy jednego domu. Kiedy zdazy, ucieknie, ale czasem nie zdazy.
Ktoregos dnia palilam sobie na balkonie, a maz wyszedl z Kira na spacer i otworzyl drzwi wejsciowe w chwili, kiedy ona za nimi stala, zeby wejsc do srodka. Maz, jak to ma w zwyczaju, przytrzymal jej drzwi, a ta w tyl zwrot i na ulice, gdzie przeczekala, az maz przejdzie. Za chwile slysze dzwonek do drzwi, otwieram, a tam stoi strasznie zdenerwowana somsiatka:
- Pani maz mnie przesladuje! - oznajmia wscieklym glosem.
Zebralam szczeke z podlogi i ostroznie zagajam:
- Widzialam te sytuacje z balkonu i maz chcial pani tylko przytrzymac drzwi.
Normalnie poslalabym kobiete na drzewo, ale widze, ze to osoba normalna inaczej, wiec nie bede ryzykowac, bo czort ja wie, jak zareaguje. Moze da mi w zeby? A szkoda byloby tracic, poki mam wlasne. Z najszerszym wiec usmiechem, spokojnie jak zawodowy psychiatra, ale spieta i gotowa do podania tylow, roztlumaczam babie, ze jak sie mieszka w jednym domu, to czasem sie kogos czesto spotyka, ale to jeszcze nie znaczy, ze ten ktos wzial sobie za cel przesladowanie jej osoby. Ona mi na to, ze nikogo tak czesto nie spotyka w domu i poza domem, jak wlasnie slubnego meza mojego. Ja znow swoje, ze facet jest na emeryturze i ma duzo czasu, ze pies i spacery, wiec czesto wlazi i wylazi z domu, ale moge ja zapewnic, ze spotkania sa czysto przypadkowe i nie maja nic wspolnego z jakimkolwiek mobbingiem, przesladowaniem, czy czym tam jeszcze.
- Naprawde? Jest pani pewna?
No, pewna to ja byc nie moge - pomyslalam sobie. Moze spodobala sie mojemu staremu i on bierze sobie Kire za alibi, zeby sie urywac z domu i maltretowac psychicznie jakas wariatke. Kto go tam wie?
Ale wydawalo sie, ze ja przekonalam. Cos tam jeszcze baknela o swoich przeszlych doswiadczeniach z przesladowaniami i polazla na gore do siebie.
Wielokrotnie slyszelismy jeszcze pozniej jak wali we wlasne drzwi i glosno zlorzeczy. Do mieszkania po Marcie wprowadzila sie jakas wietnamska para z malenkim dzieckiem, nikt ich nie odwiedza, wiec nie wiem, o co znow chodzi. Moze faktycznie byla kiedys mocno skrzywdzona przez jakiegos mezczyzne i pozostal jej psychiczny uraz?
W stosunku do mnie nadal zachowuje sie poprawnie, ale wciaz ucieka przed moim slubnym.