Eidersperrwerk.

Dla ochrony przed fala sztormowa, zabezpieczenia przed przyplywem i zachowania zeglugi

1967 - 1973

wspolnie zbudowane przez

Republike Federalna Niemiec i Land Schleswig-Holstein.

Do tej pory wiedzialam, ze tamy buduje sie raczej w celu spietrzania wody. Tymczasem ta zostala postawiona dla ochrony. Zeby pokazac jej wielkosc, posluze sie zdjeciem lotniczym z Wiki:

Po jej lewej stronie jest Eider, po prawej Morze Polnocne. My doszlismy, choc z trudem z powodu wiatru, az na cypel wychodzacy w morze (na dole zdjecia).

Najpierw jednak szlismy szczytem tamy, zaskoczeni jej ogromem, podziwiajac konstrukcje i z przerazeniem patrzac na ziejaca w dole kipiel.
Przyjaciolka ostrzegala nas przed sila wiatru, polecila zabrac ze soba cieple kurtki z kapturami, ale rzeczywistosc przeszla nasze wyobrazenia.
Na swiecie nie brakuje wiekszych i duzo wiekszych tam, jednak w tym przypadku morze z jednej strony, sprawia, ze budowla wydaje sie nie miec konca.
Cztery sluzy po obu stronach zapory sluza, w zaleznosci od okolicznosci do blokowania naplywu lub odplywu wody z Eider, wzglednie podczas sztormu chronia obszary nabrzeza przed zalaniem. A zalania zdarzaly sie, pochlanialy wielkie powierzchnie ladu i zbieraly swoje zniwo wsrod ludzi.
Z Neptunem nie ma zartow!

Statki wycieczkowe i ratownicze plywaja w obie strony, co wiaze sie z otwieraniem sluz oraz blokowaniem przejazdu samochodom na gorze, zwodzony most bowiem musi zostac podniesiony.

Wedrowalismy sobie po tamie, az zaszlismy na jej drugi koniec. Okutani w kurtki i kaptury, bo wicher bardzo dawal sie we znaki. Kurtki byly wzdete, jak balony, rozmawiac tez bylo nielatwo, bo wiatr wciskal nam powietrze z powrotem do ust.

Slychac go zreszta na kazdym z filmow. Byl tak silny, ze zdjecia z teleobiektywem sa poruszone, nie moglam utrzymac aparatu w reku. Trudno to sobie wyobrazic.

Wreszcie dotarlismy na sam koniec cypla wychodzacego w morze.

Musialam tez przez caly czas nosic zwiazane wlosy, w przeciwnym razie mialam ich pelno w paszczy, a pozniej trudno je bylo rozczesac.

To jest widok na tame od strony rzeki.






Biednej Kiruni tylko uszy furkotaly na wietrze, nie miala kaptura, tak jak my.

Z wielka ulga zeszlismy wreszcie z tamy, w glowach nam jeszcze dlugo szumialo. W dalsza droge udalismy sie tunelem pod tama...

... by przejechac po zwodzonym moscie do miasteczka Tönning.