Torebka.

Ela byla moja bardzo daleka krewna, nawet nie umiem nazwac stopnia pokrewienstwa. Pewnie moja mama wiedzialaby, ona jest wyrocznia w rodzinnych zawilosciach. Czy to zreszta wazne?
Moja mama od dziecinstwa spedzala wakacje w jednej ze swietokrzyskich wsi, gdzie z rodzicami mieszkala Gabrysia, Eli matka, przyjaznila sie z nia i jej rodzenstwem. Kiedy poslubila mojego ojca, nadal tam jezdzili, bo rodzina byla bardzo serdeczna i goscila ich z wielkim entuzjazmem. Lata uplywaly i wraz z rodzicami ja tez jezdzilam czesto na wies do ciotki Gabrysi. Tym chetniej, ze mialam tam towarzystwo do zabawy, Ela byla moja rowiesnica. Obie rzadzilysmy we wsi, wszedzie bylo nas pelno, a kiedy konczyly sie wakacje, pisalysmy do siebie listy.
Kiedy podroslam, towarzystwo rodzicow juz mnie tak nie rajcowalo, jezdzili wiec sami, jednak nadal pisalysmy z Ela do siebie. Z czasem czestotliwosc listow malala, w koncu pozostaly tylko kartki na swieta. Ona miala swoje zycie, ja swoje. Kazda z nas wyszla za maz, urodzila dzieci, wysylalysmy sobie zdjecia latorosli i mezow, ale ustala ta mlodziencza wiez, jaka istniala wczesniej miedzy nami.
Jak to bywa, Ela nie chciala zostac na gospodarce, miala zreszta brata, ktory przejal wszystko po rodzicach. Ona wyprowadzila sie za mezem na Gorny Slask.
Rodzinnych plotek dostarczala mi mama, ktora nadal regularnie przyjezdzala do Gabrysi, schorowanej i po wylewie, w miedzyczasie owdowialej, mieszkajacej z synem i jego rodzina. Ela bywala w domu rzadko, najczesciej na swieta, a i to nie zawsze, bo dzielila czas miedzy wlasna rodzine a tesciow. Pracowali oboje z mezem, nie bylo wiec za wiele czasu, a podczas urlopu woleli zwiedzac Polske na wczasach FWP.
My w koncu wyjechalismy z kraju, nadal jednak wymienialysmy z Ela kartki na swieta i okazyjnie zdjecia. Tyle bylo naszych kontaktow. Dochodzily mnie czasem sluchy, ze jej malzenstwo nie uklada sie najlepiej, a po przemianach ustrojowych byly problemy z praca.
Ktoregos roku nie dostalam od niej kartki. Nawet nie zawracalam sobie tym specjalnie glowy, bo kartka mogla zaginac, Ela mogla zapomniec albo dojsc do wniosku, ze pora zakonczyc te kartkowa znajomosc, skoro od lat sie nie widzialysmy i nie zamienilysmy ze soba slowa. Mama tez nic nie mowila, bo dopiero kiedy znow odwiedzila Gabrysie, dowiedziala sie o tragedii.
Na Slasku, podobnie zreszta jak w Lodzi i wielu innych regionach Polski, kwitlo bezrobocie, ludzie biednieli, a przestepczosc rosla w zastraszajacym tempie. Mlodziez bez przyszlosci i perspektyw wloczyla sie po ulicach, szukajac okazji do zlapania paru groszy na piwo albo jakis dopalacz. Najczesciej za pomoca kradziezy lub wlaman, bo jakos innych mozliwosci nie brala pod uwage.
Ela miala pecha wracac do domu, w bialy dzien, w okolicy, gdzie mlodziez wlasnie szukala mozliwosci zabawienia sie cudzym kosztem. Ktos chcial wyrwac jej torebke, bronila sie, nie chciala wypuscic z rak tej resztki kasy, ktora jej pozostala. Nie chciala miec problemow z wyrabianiem nowych dokumentow. Zostala popchnieta, uderzona, upadla na ziemie uderzajac glowa w kraweznik.
Osierocila dwoch synow...