Dzik jest dziki, a daniel nie.

Zajrzalam specjalnie w czelusci bloga, zeby sobie przypomniec, kiedy to ostatnio bylismy u zwierzatek. Rany! To juz bez mala dwa lata, a mnie sie ta wycieczka jawila tak niedawno. Czas byl najwyzszy ponowic wyprawe i zobaczyc, co tam sie u naszych znajomych dzieje.
Pogoda w niedziele byla wyjatkowo niesprzyjajaca, mglisto, wilgotno i bezslonecznie, a w lesie dodatkowo blotnisto. Ludzi jak na lekarstwo, wiec bez problemu znalezlismy miejsce do zaparkowania.
Dzikie dziki apatycznie grzebaly ryjkami w blotnistej brei albo w niej zagrzebane, odpoczywaly.

Kozly danieli, jak zawsze samotnie i pojedynczo, odpoczywaly pod drzewami.

Za to samic bylo mniej niz zwykle, ale trzymaly sie w stadku.

Slonca nie bylo, wiec niektore pajeczyny nie zdazyly od rana wyschnac i skrzyly sie kropelkami rosy.

Czy jest sloneczna pogoda, czy nie, kun musi wyjsc na spacer i rozprostowac kosci.

Kirunie wzielismy tym razem ze soba, bo odcinek do przejscia byl niewielki, a nie chcielismy znow jej pozbawiac radosci spacerowania. Zobaczcie jednak sami, jak ona chodzi, leb spuszczony, kark zgiety i najczesciej na trzech lapkach. Widac, ze ja boli. W poniedzialek zrobilismy dla niej termin operacji na przyszly wtorek, 16 wrzesnia. W piatek przyjezdza tato ze wsparciem od Was, wiec akurat dobrze wszystko pasuje.

Robilismy tez przerwy i postoje, zeby Kirunia mogla troche posiedziec i odpoczac.

Po tych wszystkich operacjach i oszczedzaniu lapek, psina w ogole nie ma kondycji, troche pochodzi i zaraz ma jezor do ziemi. Mam nadzieje, ze ten zabieg cos zmieni i bedzie mogla chodzic normalnie, a co najmniej bez bolu.

Kochani, znikam do poniedzialku. Mamy przez weekend waznego goscia, wiec nie bede miala czasu na internet. Moze uda mi sie zajrzec, ale na pewno nie komentowac.
Trzymajcie sie i przyjemnego weekendu!