Trudno to nazwac muzeum.

To nawet nie skansen. A nazwa jego nawet nie bardzo jest przetlumaczalna na jezyk polski: Wiechert´sche Erdbebenwarte - Emil Wiechert to nazwisko znanego geofizyka, Erdbeben to trzesienie ziemi, a Warte to baszta. Ja bym to tak zlozyla do kupy: kompleks budynkow do badan sejsmograficznych Wiecherta. Stojacy nieopodal spory budynek miescil kiedys instytut geofizyczny uniwersytetu getynskiego, obecnie zajmuje go jakis dom dziecka czy cus w ten desen, a do zwiedzania i przygladania sie eksperymentom sluza rozsiane po calym terenie budynki i miejsca.
Caly obiekt powstal na poczatku XX wieku, w roku 1902 pod patronatem Wiecherta i do roku 2005 zarzadzany byl przez uniwersytet, pozniej trafil pod zarzad stowarzyszenia sejsmograficznego, ktore udostepnia je zwiedzajacym, wyglasza odczyty i przeprowadza eksperymenty. Tam wlasnie wybralismy sie w niedziele. Najpierw wysluchalismy odczytu w tzw. starym domu trzesienioziemnym (glupio brzmi, ale inaczej nie umiem przetlumaczyc), o przyczynach, skutkach i badaniu trzesien ziemi.

Daleka nauke przynosi ci drgajaca skala - zinterpretuj znak (chyba, nie jestem pewna gotyku)

Chetnych bylo tak duzo, ze musieli podzielic nas na dwie grupy. Po odczycie jedna z grup przeszla gdzie indziej, a my do drugiej czesci tegoz domku, gdzie stoja sejsmografy. Te urzadzenia, choc bardzo czule, musza byc same niezwykle stabilne, dlatego obciaza sie je dodatkowo. Jedno z nich jest, jak widac, dociazone kamieniami o wadze 17 ton!

To najstarszy dzialajacy sejsmograf na swiecie

Na walku do zapisu drgan widac spora kreske amplitudowa - to efekt dotkniecia palcem przez oprowadzajacego tego ogromnego bebna z kamieniami. Tak czule sa to urzadzenia. Na monitorach "widac" bylo nasze kroki, kiedy wchodzilismy do pomieszczenia.

W tej altance, zwanej chatka Samoa, stalo swego czasu urzadzenie do okreslania czasu astronomicznego, ktore polaczone bylo z urzadzeniami sejsmograficznymi i na tamte czasy bardzo dokladnie okreslaly miejsca drgan sejsmicznych.
Dalej poszlismy do chaty Gaussa, ktory tu wlasnie razem z Weberem przeprowadzal wiele eksperymentow naukowych.

Z rozrzewnieniem wspomnialam stare dobre marki, z wizerunkiem Gaussa i sekstansem na odwrocie.

Na sam koniec uczestniczylismy w eksperymencie wywolania mini trzesienia ziemi przez spadajaca z wysokosci 14 metrow stalowa kula Mintropa, wazaca cztery tony, choc wcale na tak ciezka nie wygladala. Mintrop byl rowniez geofizykiem i wynalazca, a dorobil sie na wskazywaniu zloz ropy naftowej sobie znanym tylko sposobem.
Kula uzywana byla do roku 1908, pozniej ja porzucono, ale przetrwala nienaruszona obydwie wojny swiatowe, a zapalency ze stowarzyszenia postanowili znow powolac ja do zycia. Sporo bylo po drodze problemow, wreszcie od kilku lat zwiedzajacy moga przekonac sie na wlasnej skorze, jakie to trzesienie ziemi moze wywolac spadajaca kulka. Ja tam niewiele poczulam.

Nakrecilam tez filmik telefonem

A pozniej raz jeszcze poszlismy do domu, gdzie bylismy na poczatku, zeby zobaczyc na monitorach, jak wygladal zapis "naszego" trzesienia ziemi. Zobaczcie sami, to ta niebieska kreseczka amplitudowa zaznaczona czarna strzalka na dole strony z zapisami dobowymi.

Mnie natomiast bardzo zainteresowalo, co spowodowalo ten wielki czerwony zygzak na gorze. Nie uwierzycie! To zapis trzesienia ziemi o sile 4,1 w skali Richtera w... Polsce, ktore mialo miejsce w sobote 4 marca po poludniu, gdzies tak na polnocny zachod od Wroclawia. Czuliscie cos?
Na drugim monitorze rozciagniety zapis uderzenia kuli, gdzie odleglosc miedzy pionowymi kreskami to jedna sekunda. W czasie realnym to tylko jedna kreska, jak na powyzszym zdjeciu i w ogole nie widac drgan zanikajacych. Zdjecia mozna powiekszyc kliknieciem.

Dobrze, ze nasza lokalna gazeta zawiadamia zawsze o ciekawych imprezach w weekend, bo tych dni otwartych w Erdbebenwarte wcale tak czesto nie organizuja.