Sa na swiecie zbiegi okolicznosci...

...o ktorych sie ani filozofom, ani tym bardziej fizjologom nie snilo. Niektore zdazyly obrosnac legenda, jak ta o Titanicu, inne sa ogolnie zupelnie nie znane, ale na tyle ciekawe, ze warto je przytoczyc. Czy wszystkie sa prawdziwe? A czy to wazne? Mogly sie zdarzyc...
Dobrej zabawy przy lekturze!

   W 1966 roku czteroletni Roger Lausier prawie utonął w morzu w pobliżu amerykańskiego miasta Salem. Na szczęście chłopca uratowała pani Alice Blaise. W 1974 roku Roger mógł się zrewanżować. 12-latek w tym samym miejscu uratował życie tonącemu mężczyźnie. Był to mąż pani Alice Blaise.
 

   Pewna Niemka wpadła na dość innowacyjny jak na rok 1914 pomysł, by zrobić swemu nowo narodzonemu synowi zdjęcie. Wywołać je zamierzała w sklepie w Strasburgu. Niestety, plany te pokrzyżował wybuch I wojny światowej, zamieszanie na ulicach, pozamykane zakłady itp. Świeżo upieczona matka postanowiła dać za wygraną i zapomniała o zdjęciach.
Dwa lata później, gdy mieszkała już we Frankfurcie, powiła córeczkę. Jej także postanowiła "pstryknąć parę fotek". Gdy wywoływała zdjęcia okazało się, że na tych kliszach już wcześniej były zrobione zdjęcia, które... przedstawiały jej pierworodnego syna. Dzięki nieprawdopodobnemu zbiegowi okoliczności, jej oryginalne klisze nigdy nie zostały wywołane, ale zostały sprzedane jako nieużywane i koniec końców trafiły właśnie do szczęśliwej matki.

   Podczas gdy amerykańska pisarka Anna Parish przeszukiwała półki pewnej księgarni w Paryżu, natrafiła na książkę, którą bardzo dobrze pamiętała z lat dziecięcych. Była to "Jack Frost i inne historie". Pokazała książkę swojemu mężowi, stwierdzając, że właśnie z nią wiążą się jej ciepłe wspomnienia z dzieciństwa. Partner pani Parish otworzył powieść i na okładce znalazł inskrypcję: "Anne Parish, 209N. Weber Street, Colorado Springs". Książka ta należała ówcześnie właśnie do Anny Parish.

   W 1953 roku reporter telewizyjny Irv Kupcinet przebywał w Londynie, by zdać relację z koronacji Elżbiety II. W jednej z szufladek pokoju hotelowego w Savoyu, gdzie akurat przebywał, znalazł przedmiot, który jak się później okazało należał do mężczyzny o imieniu Harry Hannin. Zbieg okoliczności sprawił, że rzeczony Harry - gwiazda koszykówki występująca w słynnym zespole Harlem Globetrotters - był bliskim przyjacielem reportera.
Nim Kupcinet zdołał poinformować kolegę o znalezisku, otrzymał od niego list. Hannin napisał mu, że przebywa właśnie w hotelu Meurice w Paryżu i w szufladzie pokoju hotelowego znalazł krawat, z naszytym imieniem Irva Kupcineta...

   W 1979 roku "Das Besteran", magazyn niemiecki, ogłosił konkurs literacki. Czytelnicy mieli za zadanie opisać i wysłać przebieg jakiejś niezwykłej historii, której byli aktywnymi uczestnikami. Walter Kellner z Monachium wygrał tę zabawę opisując swoją historię lotu samolotem Cessna 41 pomiędzy Sardynią a Sycylią. Podczas tego lotu wystąpiły nieoczekiwane problemy z silnikiem i pan Kellner musiał się ratować awaryjnym lądowaniem na wodzie.
Traf chciał, że gazeta z wynikami konkursu trafiła w ręce pewnego mieszkańca Austrii, który również nazywał się Walter Kellner. Napisał on w liście do redakcji, że historia zwycięzcy to plagiat, ponieważ to właśnie on był bohaterem szczęśliwego, niezaplanowanego lądowania. Redakcja magazynu sprawdziła obie te historie i odkryła, że obaj panowie Kellner przeżyli prawie identyczną przygodę na wodach Morza Śródziemnego.

   Barbara Forrest (urodzona w 1954 roku) i Mary Ashford (urodzona w 1797 roku) to dwie ofiary morderstw, które wyglądają na niemal dwie identyczne zbrodnie. Obie panie zostały zamordowane 27 maja, o tej samej porze dnia, w wieku 20 lat (w 1817 i w 1974 roku), w tym samym mieście, w miejscach oddalonych od siebie o niecałe 400 metrów. Zarówna Mary, jak i Barbara zostały zgwałcone przed śmiercią, a ich ciała ktoś próbował ukryć, by zamaskować swoją zbrodnię. Obie wracały od swoich przyjaciół, obie zmieniały tej nocy sukienki i obie były tej nocy na tańcach. Mężczyźni, którzy zostali oskarżeni o te zbrodnie, obaj nazywali się Thornton.

    W 1973 roku aktor Anthony Hopkins zgodził się wystąpić w filmie "Dziewczyna z Pietrowki", opartym na powieści George'a Feifera. Żeby lepiej zaznajomić się z postacią, którą przyszło mu grać, Hopkins postanowić przeczytać książkę. Niestety, ani w bibliotece, ani w księgarniach nie była ona dostępna. Jakież więc było jego zdziwienie, gdy siedząc w poczekalni dworcowej ujrzał właśnie tę powieść leżącą spokojnie na ławce. Okazało się, że była to prywatna kopia będąca własnością samego George'a Feifera, który pożyczył ją swojemu przyjacielowi, a temu z kolei ktoś tę książkę ukradł z samochodu...

   "Columbian", gazeta wydawana w stanie Oregon, ogłosiła z wyprzedzeniem wyniki loterii "Pick 4" ("Wybierz 4") dnia 28 czerwca 2000 roku. Redakcja zamierzała wydrukować zestaw wygrywających cyfr z poprzedniego losowania, ale omyłkowo puścili w świat zwycięskie numery z loterii w stanie Virginia, 6-8-5-5.
Podczas następnej loterii w stanie Oregon, właśnie te 4 cyfry zostały wylosowane...

   W stanie Teksas (USA) w 1899 roku, podczas pobytu w Galveston, zachorował i zmarł kanadyjski aktor Charles Francis Coghlan. Poważny problem wynikł z transportem jego zwłok, gdyż aktor zamieszkiwał Wyspę Księcia Edwarda oddaloną o ponad 5000 kilometrów. Zapadła decyzja, żeby pana Coghlana pochować w mieście, gdzie dokonał swojego żywota, w ołowianej trumnie w granitowej krypcie.
Rok po śmierci aktora, we wrześniu 1900 roku, silny huragan nawiedził miasto Galveston. Grób Charlesa Coghlana został zalany, granitowa krypta została roztrzaskana, a ołowiana trumna, w której spoczywały zwłoki aktora, wypłynęła wraz z powodzią do Zatoki Meksykańskiej.
W październiku 1908 roku, a więc w 8 lat po tragicznym huraganie, pewien rybak z Wyspy Księcia Edwarda wypatrzył "jakieś pudło" dryfujące w pobliżu brzegu. To właśnie była trumna Charlesa Coghlana, który koniec końców i tak wrócił w swoje rodzinne strony. Został pochowany w pobliskim kościele, w którym to jako dziecko został ochrzczony.

   Życia Thomasa Jeffersona i Johna Adamsa, dwóch ojców-założycieli Stanów Zjednoczonych, którzy mieli wielki wkład w powstanie i podpisanie Deklaracji Niepodległości 4 lipca 1776 roku, zakończyły się w tym samym dniu.
Obaj zmarli 4 lipca 1826 roku, dokładnie w 50 lat po podpisaniu najważniejszego dokumentu w dziejach USA.

   W 1898 roku Morgan Robertson opublikował powieść "Futility", znaną także jako "The Wreck of the Titan". Opowiada ona o potężnym statku pasażerskim "Titan", zbudowanym w Anglii.
Statek uważany jest za niezatapialny i nie ma w nim wystarczającej ilości łodzi ratunkowych. Pewnej kwietniowej nocy "Titan" uderza w górę lodową i tonie na północnym Atlantyku. Brzmi znajomo? Wkrótce życie ekranizuje powieść: w kwietniu 1912 roku ma miejsce tragiczne zatonięcie transatlantyku "Titanic". Oba statki wypłynęły w swój dziewiczy rejs z Southampton, oba były podobnej długości i masy i przewoziły 3000 osób. Jakby tego było mało, w kwietniu 1935 roku węglowiec "Titanian" omal nie zatonął w zderzeniu z górą lodową w pobliżu miejsca, gdzie wcześniej doszło do katastrofy "Titanica".
Jeszcze jedna ciekawostka: w 1975 roku rodzina Melkis z Dunstable w Bedfordshire oglądała w telewizji film o tragedii "Titanica". Dokładnie w momencie zderzenia statku z górą lodową załamał się dach domu państwa Melkis. Przyczyną był blok lodu niewiadomego pochodzenia, który spadł z nieba.

   "New York Herald" z 26 listopada 1911 roku publikuje sprawozdanie z egzekucji powieszenia trzech mężczyzn, morderców sir Edmunda Berry Godfreya z Greenberry Hill w Londynie. Nazwiska zbrodniarzy: Green, Berry i Hill.

   W latach 30. ubiegłego wieku mieszkaniec Detroit, Joseph Figlock, szedł sobie ulicą i nikomu nie wadził. Nagle z okna wieżowca wypadło dziecko, prosto na głowę Figlocka. Przygoda zakończyła się jedynie strachem obu bohaterów. Okazało się, że młoda i beztroska matka zapomniała zamknąć okno, a ciekawe dziecko wlazło na parapet i wypadło. Można uznać to za cud, ale jak nazwać to, co zdarzyło się rok później? Józef Figlock szedł sobie ulicą, nie wadził nikomu i nagle na głowę spada mu... ten sam dzieciak. Znów nic nikomu się nie stało.

   Pewnego razu Marcello Mastroianni, w trakcie biesiady z przyjaciółmi, zaśpiewał starą piosenkę: "Spłonął ten dom, gdzie byłem taki szczęśliwy..." Nie zdążył dokończyć piosenki, gdy doniesiono mu o pożarze w jego domu.

   Na pewnej drodze we Włoszech zderzyły się dwa samochody. Żaden z kierowców nie został ranny. Panowie wymienili personalia i okazało się, że obaj noszą to samo imię i nazwisko - Giacomo Felice (szczęśliwy).

   W filmie "Don't look now", będącym adaptacją powieści Daphne du Maurier, Julie Christie i Donald Sutherland grają rodziców małego dziecka, które utopiło się w stawie przed ich domem. Treść powieści stała się dla Jonathana i Lesley Heale tragiczną rzeczywistością. Mieszkali oni w posiadłości wiejskiej Julie Christie w Walii. Pani Heale zobaczyła swego 22-miesięcznego syna bawiącego się w stawie przed domem. Rzuciła się do wody i chwyciła dziecko, tak jak to zrobił w filmie ojciec. Chłopiec utopił się jednak w wodzie o głębokości pół metra. Było to makabryczne powtórzenie akcji filmu.

   Piątego grudnia 1664 roku u wybrzeży Walii zatonął statek pasażerski. Zginęli wszyscy członkowie załogi i pasażerowie, prócz jednego. Szczęściarz nazywał się Hugh Williams. Ponad 100 lat później, piątego grudnia 1785 roku w tym samym miejscu rozbił się inny statek. Ocalał jeden człowiek. Nazywał się... Hugh Williams. W 1860 roku, znów 5 grudnia, poszedł na dno kuter rybacki. Przeżył tylko jeden rybak - Hugh Williams.

   Znany pisarz Mark Twain urodził się w 1835 roku, w dniu w którym pojawiła się na niebie kometa Halleya, a zmarł w 1910 roku, w dniu ponownego pojawienia się komety w pobliżu Ziemi. Sam pisarz rok wcześniej przepowiedział swą śmierć: "Przyszedłem na ten świat z kometą Halleya i w następnym roku opuszczę go wraz z nią".

   W 1858 roku Robert Fallon został zastrzelony przez ludzi, z którymi grał w pokera, gdyż zostało rzucone na niego podejrzenie, że oszukując zgarnął pulę 600 dolarów. Nikt z graczy nie chciał przejąć pechowej wygranej, więc zaproszono do stołu osobę z zewnątrz.
W momencie, gdy w knajpie pojawiła się policja, by przeprowadzić śledztwo w sprawie morderstwa, nowy przy stole zdążył już powiększyć wygraną do 2200 dolarów. Przedstawiciele prawa zażądali, by 600 dolarów, z którymi zaczął grę, zostało przekazane spadkobiercom zastrzelonego. Okazało się, że gracz przy stole to syn Roberta Fallona, który nie widział się ze swoim ojcem przez ostatnie 7 lat...

   W 1838 roku Edgar Allan Poe napisał przerażające opowiadanie o tym, jak rozbitkowie, pozbawieni żywności, zjedli chłopca pokładowego o nazwisku Richard Parker. W 1884 roku historia z książki Poego powtórzyła się, tym razem w rzeczywistości. Jacht Mignonette rozbił się, a głodni marynarze zjedli chłopca pokładowego, który nazywał się Richard Parker.


Dotrwaliscie do konca? Jakie sa Wasze odczucia? A moze komus z Was przytrafila sie podobna historia?