Historia Huby.

Opowiem Wam historie psa, kolejnego psa, ktory nie byl mi pisany. Nie tak dawno czytaliscie post o naszej nielatwej decyzji rezygnacji z obecnosci kolejnego psa w naszym zyciu. Po smierci Kiry kilka razy zapalilam sie na widok psiej mordki, raz nawet pomagaliscie mi wybierac imie dla pewnego szczeniaka, wczesniej zakochalam sie w dwoch roznych oczach innego psa wystawionego do adopcji, raz odmowiono nam psa z niemieckiej strony szukajacej nowych rodzin dla bezdomniakow. Pomyslalam sobie, ze to nie moze byc przypadek, jakas sila wyzsza nie dopuszcza, zebysmy mieli nowego czworonoga w domu. Niby w zadne znaki i omeny nie wierze, ale tez nie w takie zbiegi okolicznosci. I pewnie tak by zostalo, gdyby nie te oczy, ktore spojrzaly na mnie ze zdjecia, ktore podstepnie udostepnila na fb Hana. To bylo spojrzenie Kiry...

Ze strony fundacji

A ogloszenie brzmialo tak:
Huba to młodziutka suczka, mix TTB, który oczekuje na adopcję w poznańskim schronisku. Sunia ma niespełna 2 lata i masę energii. W jej żyłach zdecydowanie płynie pitbullowa krew bo skacze i biega niczym najprawdziwszy sportowiec. Idealnie nada się dla osób aktywnych, lubiących sport i długie zabawy z psem. Ruch to zdecydowanie jej żywioł!
Huba jest suczka delikatną i wycofaną. Nie wiemy co spotkało ją wcześniej ale do nowo poznanych osób podchodzi z dystansem. Boi się gwałtownych ruchów i łapania za obrożę. Kiedy się z kimś oswoi rozdaje buziaki i nadstawia kuper do drapania. Jest bardzo mądra, ładnie pracuje za smaczki. Uwielbia piłki i zabawki. Nie wykazuje żadnej agresji w stosunku do ludzi - zarówno małych jak i dużych. W sytuacjach niekomfortowych wycofuje się i unika konfrontacji.
Sunia najprawdopodobniej nie miała wcześniej kontaktu z innymi psami. Psi towarzysze są dla niej czymś nowym i ciekawym - nie do końca wie jak się powinna zachować. Osoba doświadczona w łączeniu psów bez problemu wprowadzi ją do stada.
Huba jest zdrowa, wysterylizowana i gotowa na przeprowadzkę do nowego domu.
KONTAKT W SPRAWIE ADOPCJI:.......

Ze strony fundacji

Tylko wspomnialam w komentarzu, ze jest sliczna, a Hana zaczela mnie urabiac, proponujac daleko idaca pomoc w "przejeciu" psa i zorganizowaniu transportu, bo z pewnych przyczyn nie moglibysmy jej odebrac z Poznania sami. Zadzwonila tez na podany numer, wstepnie pogadala.
Nie moglam jednak sama decydowac, musial sie zgodzic adopcyjny tatus, czyli moj slubny. To byla czysta formalnosc, bo kiedy zobaczyl te oczy, z miejsca napalil sie na calowanie pyszczka. Do akcji wlaczyla sie Rucianka majaca sporo znajomosci po roznych fundacjach, ktora drogami okreznymi wystawila nam najlepsze referencje jako rodzinie adopcyjnej.
No i ruszyla machina! Wszystko bylo przyklepane i zapiete na ostatni guzik, pozostawala tylko sprawa stosunku Huby do kotow. Musiala zostac najpierw przetestowana, jak zachowuje sie na ich widok. Nie moge pozwolic sobie na ryzyko uszczerbku na zdrowiu jakiegokolwiek zwierzecia w naszym niewielkim przeciez mieszkaniu. Nie tylko koty moglyby oberwac, ale rowniez same zaatakowac. Juz kiedys Placzek malo oka nie stracil, kiedy zbyt gwaltownie wetknal leb do sypialni. Musialam miec pewnosc, wiec opiekunka Huby obiecala to sprawdzic.
A potem bylo juz tylko gorzej, zaczely pietrzyc sie przeszkody, jakby los znow dawal mi do zrozumienia, ze mam sie opanowac. Ukoronowaniem byl telefon od opiekunki, ze psica reaguje bardzo agresywnie na koty.
Coz, podziekowalam za starania i tym samym sprawe adopcji Huby uwazam za zamknieta.