Zwiedzanie miasta i ogrody Wersalu.

Nastepnego dnia rano zjedlismy typowo francuskie sniadanie w hotelu (bagietki, croissanty, kawa, dodatki) i, odbierajac po drodze reszte wycieczki z drugiego hotelu, ruszylismy zwiedzac miasto. Jako ze wycieczka nie trwala dlugo, zwiedzanie bylo ograniczone do jazdy autokarem w co ciekawsze miejsca, a po drodze urocza Francuzka, nasza pilotka, opowiadala nam, co wlasnie mijamy. Nie bede wdawac sie w szczegoly. W kazdym razie widzielismy slynny hotel Ritz, gdzie kilka lat pozniej ksiezna Diana zjadla swoj ostatni w zyciu posilek, katedre Sacre Coeur, Sorbone, budynki Louvre´u ze slynna szklana piramida, Centrum Pompidou, co ciekawsze mosty na Sekwanie, pelnej statkow wycieczkowych, plac de la Concorde, Galerie La Fayette, plac Vendomme, ponownie Pola Elizejskie i wiele innych pomniejszych atrakcji. Zatrzymywalismy sie tylko dwa razy, raz przed Katedra Notre Dame, a raz na dziedzincu Palast de Chaillot z widokiem na Wieze Eiffla. W okolice samej wiezy nie sposob bylo sie dostac, kolejki chetnych na dobre kilka godzin stania. Mialam wiec poprzedniego dnia szczescie, ze moglam wjechac na jej szczyt.

Katedre Notre Dame znalam z filmu o dzwonniku, jednak nie wyobrazalam sobie, ze jest tak wielka i okazala, na filmie wydawala mi sie znacznie mniejsza.  Co tu duzo mowic, jest piekna, monumentalna i robi ogromne wrazenie. Niestety, nie bylo nam dane zwiedzic jej w srodku, bo akurat trwaly prace remontowe i katedra byla dla zwiedzajacych zamknieta. Trzeba miec pecha!
Na placu przed katedra byl tlum ludzi, malarze wystawiali swoje prace i malowali kolejne, mozna bylo pozowac do portretu lub wlasnej karykatury. Jednak ceny bardzo odstraszaly. Paryz jest w ogole bardzo drogim miastem i chcac skorzystac z roznych jego atrakcji, trzeba miec dosc gruby portfel. Kazde byle co kosztowalo poltora raza drozej niz w Niemczech. Musielismy sie wiec ograniczac do niezbednego minimum, jak jedzenie i przejazdy, karty wstepu i inne takie. Na szalenstwa nie bylo nas specjalnie stac, mielismy ze soba trojke dzieci i kazde szalenstwo musialoby byc potrojne.
Wiosna w Paryzu zawitala o jakies trzy tygodnie wczesniej niz w Niemczech, drzewa byly w pelnym rozkwicie, podczas gdy u nas pokazaly sie ledwie paczki. Bylo w miare cieplo, czasem mzylo, ale na szczescie wczorajszy deszcz ustal. Nastepnego dnia mielismy w planie Disneyland, wiec modlilismy sie o bezdeszczowa pogode, zeby nam opady nie zepsuly przyjemnosci.
Tymczasem jednak, oprocz dosc silnego wiatru, pogoda byla do zwiedzania dobra. Na postoju przy Palast de Chaillot  wdzieczylismy sie do obiektywu na tle wiezy Eiffla, zakupilismy tez jej miniatury. Trzy, bo jakze inaczej? Kazda panienka musiala miec swoja.

Po zjedzeniu przesadnie drogiego obiadu w jakims fast foodzie, umowieni bylismy z kierowca na wypad do Wersalu. I tak nie bylo mozliwe zwiedzac palacu, bo jedno popoludnie by nie wystarczylo, w planie bylo ogladanie ogrodow wersalskich.

Fragment palacu w Wersalu od strony ulicy

Naczytal sie czlowiek roznych ksiazek, naogladal filmow plaszcza i szpady i mial jakies wyobrazenie tego slynnego Wersalu. Tymczasem znow rzeczywistosc przerosla moje najsmielsze oczekiwania. Czegos tak ogromnego nie spodziewalam sie zobaczyc. Palac-gigant! A ogrody ciagnace sie setkami hektarow, konca nie bylo widac.

Czesc centralna palacu od strony ogrodow

Sama czesc srodkowa byla wielka, a po prawej i po lewej stronie ciagnely sie w nieskonczonosc dwa boczne skrzydla.

Palac z daleka

Jedno ze skrzydel i niekonczace sie ogrody

Wszystko wokol perfekcyjnie zadbane, przyciete pod linijke, jak to u Francuzow. Szczerze mowiac, wole ogrody angielskie, rownie dopieszczone, ale sprawiajace wrazenie dziko rosnacych.








We francuskich jest za duzo ladu i symetrii, wyglada to nienaturalnie. W kazdym razie wielkosc calego obiektu zrobila na mnie piorunujace wrazenie, ale nie jego wyglad, wszystko bylo zbyt ukladne, niewiele drzew, za to kanalow i fontann zatrzesienie.

Jedna z budowli ogrodowych

Jedna z wielu rzezb

Amfiteatr

Wedrowalismy godzinami po ogrodach wersalskich, a i tak nie sposob bylo obejrzec wszystkiego.






Wieczorem spotkalismy sie jeszcze z nasza przewodniczka, zeby omowic dojazd do Disneylandu, bo czekala nas podroz metrem, a potem przesiadka na kolej podmiejska. Musielismy dokladnie wszystko wiedziec wczesniej, bo o pytaniu o droge mozna zapomniec. Francuzi raczej nie znaja obcych jezykow, nie chca pomagac, sa nieprzyjazni i aroganccy. Trzeba wiec bylo mozliwie duzo dowiedziec sie na zapas.
Po dniu tak bogatym w wydarzenia, padlismy do lozek, nie zastanawiajac sie specjalnie, ze gdzies obok, moze za sciana, maja miejsce akcje zarobkowo-seksualne. Nic nas to nie obchodzilo.