Jak mnie wyrzucili.

Weekend byl tym razem wzorcowy, pogoda jak na zamowienie, choc tu i owdzie rozlegalo sie marudzenie, ze zbyt duzy skok temperatur i takie tam. Trudno ludziom dogodzic. ;)
W niedziele wybralismy sie poogladac dziki i daniele Am Kehr. Podczas ladnej pogody zawsze jest tam sporo publiki, ale to, co zastalismy, przeszlo nasze najsmielsze oczekiwania. Nie wiedzielismy, ze akurat odbywal sie jakis konkurs jezdziecki, wiec samochodow z calych Niemiec bylo co niemiara, w tym strasznie duzo koniowozow. Z ledwoscia znalezlismy miejsce do zaparkowania.

Zajrzelismy z ciekawosci na padok (chyba tak to sie nazywa), ale trwala rozgrzewka i nic ciekawego sie nie dzialo. Wszystkie kunie mialy takie fikusne czapeczki i teraz nie wiem, czy to tylko tak dla ozdoby, czy tez byl jakis inny cel.

Poszlismy wiec dalej, mijajac po drodze smoczkowe drzewo. Kiedy male dzieci sa juz tak daleko w rozwoju, ze pora pozegnac sie z dudlem, przyjezdzaja tu z rodzicami i uroczyscie wieszaja swoj skarb na drzewie.

Doszlismy do wybiegu dzikow. Nie mialam specjalnie nadziei na warchlaczki, bo jeszcze jakos w zimie ktos z naszej grupy fotograficznej wklejal zdjecia pasiastych swinek, wiec myslalam, ze juz po ptokach. Tymczasem okazalo sie, ze prosiaki rodza sie w roznych porach. Toja dostala palmy i koniecznie chciala sie przebic przez siatke do swiniakow, ktore nie zaszczycily jej nawet spojrzeniem.

Las pachnial juz calkiem wiosennie i pelen byl kwiatkow, rozniacych sie jedynie kolorami. Bialych bylo najwiecej, miejscami pokrywaly podloze lasu jak dywan. Fioletowych i zoltych bylo mniej. Przypadkiem dowiedzialam sie, ze to przylaszczki. Niech tam, dla mnie to i tak wszystko leluje.

Doszlismy do wybiegu kozlow danieli. Az tak nie znam sie na ich cyklu zycia, ale zauwazylam, ze samce i samice trzymane sa osobno na dwoch roznych wybiegach. Pewnie chca zapobiec ich nadmiernemu rozmnazaniu, tak mysle.

W calym lesie pelno bylo powalonych drzew, niektore juz uprzatniete i pociete lezaly w kupkach czekajac na transport, a inne pozostawione tak, jak upadly. Rozmiar szkod byl ogromny, to pewnie te jesienne huragany powalily albo polamaly tyle drzew.
O ile przed kozlami Toyka czula respekt, tak przy lani znow dostala szajby i chciala staranowac plot.

W tym miejscu zeszlismy z trasy wokol wybiegu i udalismy sie glebiej w las, w strone wioski Herberhausen. Tam zeszlismy, pokrecilismy sie po ulicach, po czym skierowalismy sie z powrotem ku wybiegom.

Zrobilismy ladny kawalek drogi, schodzenia i wspinaczki, bo teren mocno pagorkowaty i gdyby nie palace slonce, pewnie tak bysmy sie nie umeczyli.
Na wielkim pastwisku dla samic z mlodymi, paslo sie ich spore stadko.

Tutaj tez Burek rzucal sie na siatke, ale danielki, przyzwyczajone do widoku setek ludzi, w tym wielu z psami, nic sobie nie robily z Burkowych dzikich poszczekiwan i spokojnie pasly sie resztkami zimowej trawy. Lada chwila pastwisko pokryje sie swieza, wiec bedzie co jesc przez cale lato.
Do domu dotarlismy wszyscy troje tak wymeczeni, ze Toyka legla juz na klatce schodowej, w czasie, kiedy otwieralismy drzwi. Nawet tej malej chwili nie mogla ustac.

Na pewno zadajecie sobie pytanie, skad wzial sie ten tytul i skad to mnie wyrzucili. Cierpliwosci, zaraz dojdziemy do sedna. W domu wszyscy troje leglismy jak neptki w konwaliach i posnelismy, zeby nabrac sil, bo ja na popoludnie umowiona bylam z Najmlodsza na sesje zdjeciowa. Po drzemce nabralam nowych sil i polecialam na umowione spotkanie. Zegnaly mnie smutne minki curecek.

Z corka umowiona bylam w starym ogrodzie botanicznym. Niestety, kiedy przekraczalam brame, zauwazylam, ze mamy niewiele czasu, tylko pol godziny, bo zamykaja o 18.30. Corka troche sie dodatkowo spoznila, ale nie ma tego zlego, bo przynajmniej mialam chwile, zeby pofocic budzacy sie wiosennie ogrod, a nawet zajrzec, co dzieje sie z dziwidlem.

Tyle z niego zostalo. Nie wydziela juz zadnego zapachu, platek wysechl na wiorek, za to pokazaly sie owoce. We wczesniejszych postach o dziwidle ktos pytal, jak ono owocuje. Wlasnie tak.
Byla godzina 18.15, wiec do zamkniecia teoretycznie byl jeszcze kwadrans. Tymczasem jakis mlodzieniec wlazl do szklarni i zaczal mnie i jeszcze jakas osobe z niej wypedzac, bo zamykaja. Wtedy nadeszla corka, wiec chcialysmy zrobic kilka zdjec w drodze do wyjscia. A tu znow pojawil sie ten glupek i dalej drzec ryja, ze przeciez mowil, ze zamyka, wiec co my tu jeszcze wyprawiamy. Byla 18.20, wiec teoretycznie jeszcze 10 minut do zamkniecia. Tego bylo juz nam za duzo, zwrocilysmy mu uwage, ze skoro szyldy informuja o godzinie zamkniecia, to do tej godziny pozostaniemy i nieszczegolnie nas interesuje, ze on chce wczesniej zerwac sie z pracy, a w ogole niech spusci z tonu i przestanie byc agresywny. No i tak to wyrzucili mnie z ogrodu botanicznego.
Szkoda bylo jednak pogody, wiec pojechalysmy nad Kiessee i tam jeszcze dalej corke fotografowalam. Jedno zdjecie moge Wam pokazac, bo jej prawie wcale nie widac, inaczej by mnie zamordowala.

Caly weekend spedzilam wiec bardzo aktywnie i na swiezym powietrzu, natankowalam nowej energii na nastepny tydzien i, choc stopy mnie bolaly, a nogi prawie w tylek wrosly od lazenia, jestem zadowolona.

Apdejt paczkowy (teraz musze sledzic na innej stronie):
Tue, 10.04.18 15:30 Radefeld, Germany
The shipment has been processed in the parcel center of origin (nie wiedziec czemu w obcym jezyku)

Apdejt ubezpieczeniowy: Mama dostala od Uniqa 100,48 zl i nie pytajcie mnie, skad taka suma. Stowa jak stowa, ale te 48 groszy? Powiedzieli jej, ze jesli jest niezadowolona, moze sie z nimi sadzic.


I jeszcze ogloszenie parafialne: Na prawym pasku bloga pojawil sie nowy banerek, wystarczy wen kliknac, a przeniesie Was na fejsunia, na bazarek rzeczy pieknych, licytowanych na rzecz fundacji Pregowane i Skrzydlate, z ktora wspolpracuje Dom Tymczasowy Gosianki. Zachecam do licytowania.