Wysoka woda.

Wybralysmy sie wczoraj z Kirunia nad Kiessee poogladac wysoka wode i zorientowac sie w sytuacji, jesli chodzi o zablokowana ulice, ktora to blokada znacznie utrudnia mi dojazdy do pracy. Trzeba jednak przyznac, ze organizacja ruchu w przypadku zamkniecia Sandweg, jest perfekcyjna. Szyldy informujace o utrudnieniach sa zamocowane na stale i na codzien "zamkniete". Z chwila zablokowania ulicy, szyldy sie "otwiera", a porozstawiane sa one w tylu miejscach i na tyle daleko, ze w pore mozna skierowac sie na objazd, a nie zawracac kiedy zbladzi sie w okolice Kiessee.
Dla lepszej orientacji zamieszczam mapke okolicy:

 

Tak wygladal mostek na Sandweg jeszcze kilka dni temu. Zrodlo: Die Welt.

Otoz ten mikrokanalik o wdziecznej nazwie Flüte, oznaczony na mapce czerwona dwojka, przelewa sie przez Sandweg w miejscu oznaczonym jedynka, kiedy tylko napada troche wiecej deszczu. Przez to ulica od razu jest zamknieta dla ruchu kolowego. Normalnie kanalik ma wody po kostki i szerokosci  moze pol metra. Wczoraj wygladal tak:

Spieniona i spietrzona woda juz tylko rozpryskiwala sie na niewielka czesc pasa dla pieszych, ktory wraz z cala jezdnia, jeszcze kilka dni temu byl calkowicie zalany woda, uniemozliwiajac samochodom przejazd. Teraz i tak rzadziej zdarza sie, ze podczas wysokiego stanu woda przelewa sie ona gora, bo koryto Flüte zostalo poglebione, a jezdnia lekko podniesiona. Wczesniej zamkniecia ulicy zdarzaly sie bardzo czesto. Szlabany sa wbudowane w ziemie na stale i w razie potrzeby spuszczane. Na duzym zdjeciu widac w oddali pomaranczowy samochod sluzb miejskich, obserwujacych sytuacje. Kiedy zaczynalysmy spacer, ulica byla jeszcze zamknieta, a po godzinie, kiedy wracalysmy, byla przejezdna, a samochod zniknal. Na mapce to miejsce oznaczone jest nr 1.
Poszlysmy wzdluz tej malenkiej Flüte, ktora tego dnia wcale taka malenka nie byla.

Nadbrzezne laki tworzyly bagnisko, pewnie kilka dni temu znajdowaly sie calkowicie pod woda. Mostek dla pieszych, widoczny na duzym zdjeciu, byl zalany i nie do przejscia, stanowil tez zapore dla niesionych przez wode galezi.

Doszlysmy do malej tamy (na mapce nr 3), w ktorej otwarto jedna z dwoch sluz. I tutaj pelno bylo naniesionych przez wartka wode galezi.
Z mostu nad zapora  roztaczal sie piekny widok na Rosdorf z jednej strony i polozone na wzgorzu wschodnie dzielnice Getyngi, z drugiej.

Moja slicznota az sie trzesla, zeby wejsc do wody i jak zwykle pieknie pozowala do zdjec.

Od tamy poszlysmy z powrotem prawa strona nad brzegiem Leine, gdzie spotkalysmy kolejny niewielki jaz.

Poziom Leine tez znacznie przekraczal jej normalny stan i choc woda byla, jak zwykle w takich wypadkach, szlamowata i brudna, Kira wykorzystywala kazda najmniejsza luke w zaroslach, zeby chociaz zamoczyc lapki w wodzie. Na kapiel bylo troche za zimno, marne 13° i bardzo silny wiatr.

Wreszcie doszlysmy z powrotem do Sandweg i wtedy zauwazylam, ze ulica jest znow przejezdna. Wzdluz brzegu jeziorka poszlysmy na parking, a po drodze jeszcze spotkalysmy strrrasznie duzo roznych psich kumpli, a na wodzie dwa kaczorki, kaczuszke z mlodymi i odpoczywajaca pod dachem z lisci czaple siwa.

Mam nadzieje (czy nie jest ona czasem matka goopich?), ze nie bedzie juz padac, a ja bede mogla bez przeszkod przejezdzac Sandweg, zamiast obierac dalekie objazdy. Benzyna taka droga!