A zimy, jak nie bylo, tak nie ma.

Niedziela wprawdzie nie byla jakos zabojczo piekna, jak w zeszlym tygodniu, ale nie wialo, nie padalo, wiec znow wybralysmy sie z Kirunia na przechadzke. Tym razem w innym kierunku, zeby podejrzec postep prac budowlanych na niedalekim polu. Ma tam powstac jakies centrum logistyczne. Na razie jednak ten kilkuhektarowy teren obnizono o dobrych kilka metrow, wygladzono, ubito. Z daleka zobaczylam stojacy na terenie budowy dziwny twor, ni to dzwig, ni ogromny ubijak. Wygladalo to na jednolita maszynerie i dopiero, kiedy podeszlam blizej, okazalo sie, ze obok stoi ciezarowka i malenki buldozerek. Czemu to wszystko ma sluzyc, nie wiem.

Slonko nam wprawdzie nie przyswiecalo, jak w ubieglym tygodniu, ale bezwietrzna pogoda czynila spacer przyjemnym.

Nadal niektore drzewa i krzewy mialy na sobie resztki lisci, rozne jagody, czekajace na zglodniale ptaki i... oczom nie wierzylam!... leszczyna miala typowo wiosenne dzyndzelki.

Przez te zmiany klimatyczne mamy wiosne w listopadzie. Kiedy jednak przyjdzie zima i zmrozi ze radosne zwiastuny, pewnie nie bedzie juz tak zabawnie.
Kirunia, jak to ona, latala zadowolona po polach, troche pozowala, a raz chciala zajrzec wglab aparatu.

Do domu wrocilysmy przez pobliski park. Smieszny to park, zupelnie niepodobny do innych i nietypowy przez swoj ksztalt, bo ciagnie sie jedynie wzdluz jednej alejki. Jest szeroki na ok 10 metrow, za to bardzo dlugi.

Mnie tam taka pogoda zupelnie nie przeszkadza, wprost przeciwnie, jest idealna na spacery. Wiadomo jednak, ze jesli dobrze nie przymrozi, moga nie wyginac szkodniki, nadmiar owadow i inne takie paskudztwa. Skutkiem bedzie wielka ofensywa tego badziewia latem nastepnego roku.