Bob budowniczy.

Kilka dni temu swiat przywital mnie rozowa jutrzenka i tak nakrecil tym do dzialania...

... ze jak za dotknieciem czaroddziejskiej rozdzki, zmienilam sie w Boba budowniczego. Postac to podobno kultowa, o czym wie kazde dziecko, ale nie ja. W koncu dzieli mnie juz kilka dziesiecioleci od wlasnego dziecinstwa i nieco mniej od dziecinstwa moich corek (czy dziewczynki w ogole ogladaja ten serial?), a wnukow jeszcze sie nie dorobilam, wiec nie jestem biegla w temacie wzietych filmow rysunkowych. Jednak Bob gdzies tam obil mi sie o oczy i w tym dniu zostal moim guru.
A wszystko to dlatego, ze metoda zdobyczna weszlam w posiadanie bardzo mocnego i stabilnego kartonu do przesylania win i zaraz sobie pomyslalam, ze wzorem Maskotki i Przemka od Baldricka, zbuduje Miecce palac. Niech ma! Zabralam sie do roboty, stepilam przy tym noz kuchenny, ale udalo mi sie wyciac w jednej sciance otwor drzwiowy ze sklepieniem lukowym, a w innej okno.
Gotowy twor postawilam w pokoju i czekalam na efekty oraz oklaski.

Miecka podeszla do sprawy, czyli kartonu, bardzo nieufnie. Obchodzila go dokola, obwachiwala, gapila sie, ale wejsc do srodka nie miala zamiaru.

Zainteresowalo ja na chwile zadaszenie, jednak ani myslala przekonac sie naocznie i namacalnie, jak sprawa, czyli wspomniany karton, wyglada od srodka. Wzielam ja podstepem i nasypalam jej do srodka ulubionych kocich chrupek.

Chrupkom nie mogla sie oprzec, wiec jak jaki wlamywacz, wtargnela do domku oknem. Udalo mi sie ja podejrzec przez drzwi. Jak juz byla w srodku, postanowila jednak porozgladac sie po wnetrzu.

Raz wygladala na swiat oknem, to znow drzwiami, wchodzila i wychodzila. Zaczelo sie jej chyba podobac.

Postanowilam jej dom nieco umeblowac i wsadzilam do niego poduszke owinieta w gustowny koci kocyk ze wzorkiem w slady lapek.
Zobaczymy, czy bedzie sie w tym domku chetnie chowac i bawic, a jesli tak, otynkuje go ladnie na zewnatrz jakas folia samoprzylepna, zeby pasowal nam do salonu, bo w takim stanie karton jest troche niewyjsciowy.

Po kilku dniach. Chyba moge sobie darowac ten karton w pokoju, zero zainteresowania ze strony kociolki, a ja nie mam zamiaru stale przakupywac ja chrupkami, bo jej tylek urosnie. Przeloze chwilowo do goscinnego, moze sie przekona, a jesli nie, to karton wyladuje w smieciach, bo zajmuje mi za duzo miejsca w moim niewielkim mieszkanku. Nie, to nie! Bez laski!

************************************************************************************

Wczoraj dostalam piekny swiateczny prezent od Joasi z Terenu prywatnego, ktora rozpisala szybki konkursik, w ktorym wzielam udzial. Zupelnie nie znalam odpowiedzi, wymyslilam wiec cos strasznie niedorzecznego, a jednak zostalam nagrodzona. A bo tak! Bo zglosilo sie tak  niewielu uczestnikow, ze wszystkim sie dostalo. Mozecie zalowac, Joasia wytwarza przepiekne rzeczy, raz juz dostalam od Niej prezent wlasnorecznie wykonany, wisi oprawiony na scianie, a zwierzaczki mam w ramce stojacej.
Tym razem znow zostalam obdarowana kolejna filigranowa robotka, a ze swieta za pasem, jest ona oczywiscie w temacie. Pozwolcie, ze sie pochwale.

Joasia w zalaczonej karcie sugerowala, ze pewnie to cudenko spodoba sie Miecce, bo kiedy wisi, to sie rusza (gwiazdki polaczone sa lancuszkami), ale kocica wykazala zainteresowanie juz, kiedy gwiazdki lezaly na stole i byly przeze mnie fotografowane. Joasia jest wiec nie tylko zdolna, ale wykazuje umiejetnosci jasnowidzenia.

Joanno, bardzo serdecznie Ci dziekuje, jestem prezentem szczerze zachwycona!