Te Szmaragdy sluzyly nam naprawde dlugo, bo wtedy produkowalo sie solidnie i na lata. Reperowany byl setki razy, wciaz psuly sie jakies lampy, ale tamte telewizory byly nie do zdarcia. Pozniej kupilismy wieksza Libre, po niej byl juz kolorowy Rubin, tez zawodny, ale ile bylo uciechy moc wreszcie ogladac w kolorze!Tutaj na poczatku mielismy wielkiego grata Sony, jeszcze z normalnym kineskopem. Jakiez toto bylo ciezkie! W porownaniu do obecnego, cieniutkiego i lekkiego, za to z jeszcze wiekszym ekranem i na tyle ulepszonym, ze obraz jest ostry jak zyletka. A jak ktos lubi, moze sobie nabyc sprzet do ogladania w 3D. Ciekawe, co jeszcze wymysla.
Przez te kilka lat komorki ewoluowaly do roli "wszystkiego-w-jednym", mozna telefonowac, wchodzic do sieci, fotografowac, filmowac, sluchac radia i wlasnej muzyki, uzywac jako budzika, kalendarza, ksiazki telefonicznej i notesu, a nawet ogladac telewizje. Tym sposobem telefony stacjonarne powoli odchodza do lamusa, bo telefonowanie przez komorki, nawet miedzynarodowe, stalo sie tanie i dostepne dla wszystkich, a przy tym znacznie wygodniejsze. Ja jeszcze korzystam z telefonu stacjonarnego tylko dlatego, ze bardzo duzo rozmawiam z Polska, a jedynie w stacjonarnym mam, za cale 5€ miesiecznie dodatkowo, wszystkie rozmowy za darmo, nie tylko zreszta do Polski. Kiedy jednak rodzice odejda, na pewno zrezygnuje z tej uslugi i z telefonu w ogole.
Wraz z rozwojem techniki zanika korespondencja listowna. Szkoda, bo kiedys bardzo lubilam pisac listy, zawsze na ladnej papeterii. Teraz latwiej i taniej zadzwonic, wystukac smsa lub maila. Kto w dzisiejszych czasach jeszcze pisze dlugie i piekne listy? Nie ma na to czasu, zycie jest za szybkie.
Podobnie umieraja papierowe gazety, zastepowane wydaniami elektronicznymi. Moze to i lepiej, za duzo drzew szlo pod topor.
Ciag dalszy nastapi...
***********************************************************************************
Na blogu Zapiski Atoma i Antka odbywa sie rozdawanie. LUDZIE !!! Calkiem za darmo daja fajne torby, warto sie zapisac i spelnic kilka malych warunkow.
Wszystkie szczegoly TUTAJ.
myślę, że nie tylko kontakty listowne osłabły ale w ogóle kontakty jakoś osłabły... żona mówi, że często sie ludzie odwiedzali by wspólnie spędzać czas, jednak dziś ludzie mają komórk, maile... więcej możliwości bardziej izolują sie
OdpowiedzUsuńMasz racje, poprzez latwosc kontaktow "technicznych", zanika potrzeba kontaktu osobistego. Latwiej uspokoic sumienie, zadzwoniwszy do rodzicow czy przyjaciol i spytawszy, co slychac, niz odwiedzac, by zadac to samo pytanie. A z drugiej strony, kto ma dzis tyle czasu, zeby lazic po kominach?
UsuńTak tylko telefony milczą... bo "czasu nie ma". "Mężczyźni" wielokrotnie słyszałam wyjaśnienia jak tłumaczyli, że tak opadli z sił że nie byli w stanie tego smsa wysłać....jak to słyszę to żałość zalewa....
UsuńDawniej to listy pisali napisać trzeba było, znaczek nalepić, i iść wysłać...o tych grających serenady pod oknami nie wspomnę... może tyle nadgodzin nie było...w ogóle inne czasy...
I nie ma juz czego przewiazac wstazeczka, by po jakims czasie wrocic do czytania milosnych listow, czesto skrapianych perfumami, z odciskiem uszminkowanych ust.
UsuńTeraz kasuje sie poczte, bo malo miejsca na dysku...
Skasować listy od Ukochanego? Nigdy! Prędzej zainstaluję większy dysk:-))).
UsuńNo wiesz, kiedy do mnie pisywano listy milosne, byly one na papierze. Teraz, w dobie "emalii" i "esesmanow" nikt mi nie chce wyznawac, a meza mam przeciez pod reka :)))
UsuńTo miałaś dobrze! Mnie w tamtych czasach prawie nikt nie adorował. Za to teraz prawdziwy renesans. Niestety, na dobrą sprawę jest już "po ptakach":-).
UsuńDyrdymalki opowiadasz! Na milosc NIGDY nie jest za pozno.
UsuńJa cały czas stawiam na pierwszym miejscu na spotkania w realu i wysyłanie kartek papierowych. Np. moja córka jest tak zapracowana i zabiegana że nie ma czasu nawet zadzwonić ale mam też drugą córkę która jest jakaś "dziwna" preferuje tylko real - nie lubi gadać przez telefon, rzadko używa komputera i zawsze ma czas przyjechać do mnie.
OdpowiedzUsuńTo w rzeczy samej jakies kuriosum w dzisiejszych czasach. Chociaz moje tez wpadaja stosunkowo czesto, ale i dzwonia jeszcze czesciej.
UsuńJa do swoich rodzicow moge jedynie podzwonic.
To prawda! Wiele rzeczy za naszego życia zestarzało się i znikło z codziennego uzytku. Niektóre z nich jednak mamy i nie uzywając darzymy je sentymentem, tak jak Ty swoja Nokię. Tu na wsi, im cos prostsze i łatwiejsze w naprawie, a co za tym idzie, solidniejsze w wykonaniu, tym cenniejsze . Nadal więc popularnym i niezbywalnym dobrem są tutaj: pralki Franie, małe Fiaciki, telewizory kineskopowe, radyjka tranzystorowe, ręczne wyciskarki do soku, parniki do ziemniaków itp. Tym niemniej nowoczesnosć, czy tego chcemy czy nie postepuje. I prawie na każdym domu sterczy dumnie antena satelitarna (a to że domy to przeważnie malutkie, stare, łatane, skromne, by nie powiedzieć biedne, to już inna sprawa). Każdy chce mieć jakiś kawałęk luksusu!:-))
OdpowiedzUsuńOgolny dostep do mediow to zaden luksus, Olenko, to prawo w dzisiejszych czasach. Podobnie jak komputer, to wrecz obowiazek, bo nie ma praktycznie zawodu, ktory by z niego nie korzystal. O ile bez telewizora mozna sie jeszcze obejsc, tak komputer stal sie koniecznoscia.
UsuńTechnologia ma swoje wady i zalety. Kilka lat temu moja przyjaciółka wyjechała do USA. Nie było jej ponad rok. Dzięki temu, że mogłyśmy się kontaktować przez skype'a, gdzie mogłyśmy się nie tylko słyszeć, ale i widzieć na żywo było bezcenne. Zwłaszcza, że dla obydwu z nas nie był to łatwy czas (też rymuję;)).
OdpowiedzUsuńAle technologia ma też swoje wady. To, że każdy posiada telefon komórkowe sprawia, że niektórzy zapomnieli, że są jakieś granice w dzwonieniu. Np. w niedzielę w sprawach służbowych, czy późno wieczorem. Albo obrażają się kiedy nie odbierasz albo nie oddzwaniasz. A gdzie czas na prywatność i święty spokój? Tego nie lubię w rozwoju technologii :)
Masz rację, Maskotko, właśnie tego samego nie lubię w "komórkach" i usilnie namawiam męża, żeby przynajmniej w niedzielę wyłączał telefon. Przynajmniej jeden.
UsuńNa domowy telefon tez przeciez niektorzy wydzwaniali w najbardziej niecywilizowanym czasie, wiec komorka nie ma nic do rzeczy, raczej brak poczucia taktu.
UsuńA skype jest rzeczywiscie bezcenny, tym bardziej, ze nic nie kosztuje.
Pamiętam pierwszą służbową "komórkę" męża; to dopiero była cegła! Ja długo broniłam się przed telefonem komórkowym i nigdy nie miałam (i nie mam zamiaru mieć) nowego, zawsze po kimś "dziedziczę", najczęściej po córce. Dosć długo też broniłam się przed używaniem komputera, ale szybko się do niego przekonałam.
OdpowiedzUsuńA listy lubię pisać i czasem jeszcze pisuję, często długie, ale czy piękne? To już muszą ocenić adresaci.
Na poczatku pobytu tutaj pisalam bardzo duzo listow, bo telefonowanie bylo za drogie, ale z czasem stanialo tak, ze przyjemniej mi rozmawiac osobiscie, niz pisac list i czekac dlugo na odpowiedz. Naprawde nie pamietam, kiedy napisalam ostatni w zyciu list, bardzo dawno temu.
UsuńDopoki nie nabylam sobie komputera, swobodnie sie bez niego obywalam i wtedy wydawalo mi sie, ze moge bez niego zyc. Dzis jest dla mnie niezastapiony.
Czasami żal, jak się patrzy na te przedmioty:) pozdrawiam
OdpowiedzUsuńaga
I pomyslec, ze ja tego wszystkiego uzywalam. Czasem czuje sie, jak moja babcia, ktora zachwycila sie pralka Frania po wieloletnim praniu recznym. Wtedy jednak ten postep nie byl tak blyskawiczny.
UsuńTo były czasy, kiedy telewizor, telefon i samochód były wyrazem luksusu. Hm... a teraz?
OdpowiedzUsuńTeraz nie nadążamy wymieniać sprzętu, tak technologia galopuje. Ledwie człe zdązy się nauczyć obsugiwać jeden aparat, a juz wymienia, bo przestarzały i znowu uczyć się musi, hi, hi, hi...
Serdeczności.
Przede wszystkim wtedy produkowano bardzo solidnie, dzisiaj specjalnie robi sie iedorobione produkty, zeby napedzac podaz. Tak jest ze wszystkim, poczawszy od telefonow, a zakonczywszy na samochodach.
UsuńBuziolki
O, "mój" telewizor (Szmaragd)! Ależ to był przedmiot marzeń, potem wręcz dumy. Od komórki długo się odżegnywałam; jak już kupiłam, to była malutka i wypasiona. Telefonu domowego też nie mogliśmy się doczekać, a to linii brak, a to znów inne biurokratyczne kruczki...
OdpowiedzUsuńAch, trzeba by tu jeszcze wspomnieć gramofon Bambino, którego, ku swemu zmartwieniu, nigdy nie posiadałam.
Cos taka niecierpliwa? Przeciez napisalam, ze ciag dalszy nastapi, juz jutro zreszta.
UsuńZa duzo mialam na jeden post. ;)
Westchnę sobie czasem gdy przypominam sobie dzieciństwo, pamiętam gdy dziadek odwoził na na PKS na przystanek gdy jego "Wanda" ukochana klacz, płoszyła się gdy przejeżdżał obok autobus. Te "kamienne" koła u wozów turkoczące ogłuszająco na bruku i babciną tarę pamiętam bardzo dobrze. Tak bardzo się świat zmienił przez te kilka lat, przecież kilka tylko. :)
OdpowiedzUsuńPod koniec dziewiętnastego wieku, pewien uczony popełnił samobójstwo w liście napisał że wszystko już wynaleziono nic się już nowego nie wydarzy więc nie warto żyć. :)
Mogl zaczekac, glupek jeden, teraz by dopiero zobaczyl! :)))
UsuńPamietam tare, choc niewyraznie. Ramowanie szydelkowych firan, wielki magiel, gdzie nosilo sie wyprana bielizne - wszystko to jeszcze przezylam.
Pamietam wozy drabiniaste zajezdzajace do Lodzi na rynek w piatki.
jajaja :) - też pamiętam :) A najbardziej z dzieciństwa w pamięć mi zapadły wielkie kosze pełne raków, czarnych ruszających się, przy bramach na Piotrkowskiej tam mieszkaliśmy, brr do tej pory brrr:)
UsuńMama robiła i chyba jadłam ale nie pamiętam już tego. Ech pamięć nie były to sielankowe czasy ale człowiek był młody. :)
Raczej maly niz mlody, pozniej to sie zmienialo. Rakow nie pamietam, zreszta u nas sie tego nie jadlo.
Usuńo rety, ja to wszystko kiedyś miałam. nie pamiętam tylko jak się nazywał pierwszy telewizor, jakoś mi umknęło...
OdpowiedzUsuńi aparat telefoniczny czarny i potem komórka jak cegła....
tylko radio mieliśmy inne, tata przywiózł z niemiec jak wracał z obozu. pewnie gdzieś popracował i zarobił. ale ono prawie nigdy się nie psuło. o, juz wiem, tesla się nazywało. ale przypływ pamięci! to na starość tak się robi....
Moi dziadkowie mieli radio Szarotka, takie pol-sieciowe, a pol do noszenia np. na piknik. Ceglastej komory nie mialam, zaczekalam az beda mniejsze ;)
UsuńTamte radia z magicznym okiem, pamietasz? Jako dziecko niecierpliwie przygladalam sie, kiedy oko sie zapali.
Lubię obecną technologię. Podoba mi się, że mogę skontaktować się z kimś mimo iż jest poza domem. Że mogę pogadać, a przede wszystkim zobaczyć na Skype, napisać maila i takie tam. Ale ...czyż nie jest piękny ten wiekowy telewizor, czy ten czarny aparat telefoniczny? Dla mnie są i nie tylko z powodu, że sentymentalna jestem. Oraz żal mi jakniewiemco zwykłej papierowej korespondencji. I kartek na święta/imieniny/urodziny itp.
OdpowiedzUsuńJa jeszcze kartki pisze, gdyz nie wszyscy, ktorych znam, maja komputry, a nie wszedzie mi sie chce dzwonic. Kiedys bardzo lubilam korespondowac, teraz juz by mi sie nie chcialo, majac tyle innych opcji do wyboru.
UsuńRodzice mieli telefon ..taki jak ten z prawej...a ja marzyłam o takim czarnym ! :)
OdpowiedzUsuńWozy drabiniaste.... pamiętam jak "kręciły się" po mieście. Lubiłam stukot końskich kopyt ....
I pamiętam jaki luz był na ulicach.....jeden samochód na godzinę, albo i rzadziej....
Fajnie bylo i tylu pieszych nie ginelo pod kolami.
Usuńach co to było za szczęście, gdy pojawi się telefon u sołtysa - jeden dla wszystkich:) Pamiętam też, że u babci wieczorową porą były rozpalane lampy naftowe. Cóż to było za wydarzenie, gdy tę wieś elektryfikowano:)
OdpowiedzUsuńJa urodziłam się, gdy telefon już był w domu i myślałam, że każde mieszkanie w mieście ma taki telefon;) Pamiętam, gdy "rzucili" komórkowe Ericssony po 450,00 pln w Erze i koleżanka zadzwoniła, bym szybko kupowała, bo znikają jak świeże bułeczki;) Gdy mąż powiedział, że kiedyś komórki będą po 1,00 pln to stukałam się w czoło;)) Najbardziej jednak pamiętam, gdy nasz przyjaciel nabył komórkę, właściwie komorę jak walizka:))) Jak ja mu wtedy zazdrościłam tego "małego" przenośnego telefonu;) Ach, długo mogłabym tak wspominać:)
Lepsza jestes, bo ja od poczatku zycia bylam zelektryfikowana. Lampy naftowe byly w domu na wypadek awarii tylko.
UsuńTe pierwsze komory z walizka tez pamietam, smieszne byly :)))
ja też od początku byłam zelektryfikowana, z telefonem i lampy w domu nie było, pisałam o wsi, na której mieszkała babcia;)
UsuńJa nie mialam babci na wsi, wiec nie znam zjawiska bezpradowosci w domu, no chyba, ze byla awaria :)))
Usuń:)
UsuńTaki telewizor, jak na zdjęciu po prawej, mielismy w domu. A potem przyszła era Beryla, który służył sporo lat, po nim nastał Rubin, a potem już te wszystkie tam Otake, czy inne Sony.
OdpowiedzUsuńTelefon mieliśmy od lat 80., aparat jak po prawej, tyle, że zielony :) A potem Tulipan - pomarańczowy :)
Kiedyś pisałam mnóstwo listów, korespondując z wieloma osobami, ale wszystko się pourywało z biegiem lat.
Coś zmieniło się na lepsze, coś na gorsze ...
Masz racje, troche na lepsze, troche na gorsze. Ja nie zaluje tamtych czasow, jesli chodzi o technike, teraz jest na pewno lepiej. Natomiast stosunki miedzyludzkie i zycie rodzinne sa nie do odrobienia.
UsuńI tak dokładnie jest, niestety.
UsuńCos za cos.
Usuń