Co robic?

Zrodlo

Ostatnio gdzies czytalam rozpaczliwy apel kogos, kto stracil psa, co dalej z cialem pupila. Pisal ktos z Polski, ale i tutaj jest to problem. Kosztowny problem, czego doswiadczylam na wlasnej skorze.
Rozwiazan jest kilka, a za kazde trzeba zaplacic, no moze za wyjatkiem tego nielegalnego, czyli pogrzebania pieska we wlasnym ogrodzie. Chociaz, jesli bedziemy miec pecha i zyczliwy sasiad doniesie gdzie trzeba, to i ten wariant wcale darmowy nie bedzie, bo kary sa wysokie. Warunkiem podjecia tego ryzyka jest oczywiscide wlasny ogrod. Jeszcze na wsiach jest to prostsze, bo i zabudowa nie tak gesta, i miejsca wiecej, a przede wszystkim robi to kazdy. W miastach juz trudniej pogrzebac zwierze, bo dokola pelno zawistnych sasiadow, czekajacych tylko na cudze potkniecie. Najczesciej wiec pogrzeb odbywa sie pod oslona nocy.
Innym wyjsciem jest... to okreslenie z trudem przechodzi mi przez klawisze... utylizacja. Nigdy sie blizej nie interesowalam, co dzieje sie ze zwierzetami pozostawionymi u weterynarzy. To jest, teoretycznie wiem, ze kierowane sa do spalarni, ale nie mam zadnej gwarancji, ze nie sa gdzies po drodze przerabiane na karme dla swoich pobratymcow przez mniej uczciwych utylizatorow, jakkolwiek to brzmi, jest mozliwe. Zreszta utylizacja kojarzy mi sie ze smieciami i nie wierze, ze tam ktos bedzie sie dobrze obchodzil z moim zmarlym zwierzeciem i odda nalezny mu szacunek.
Nie wszedzie w Polsce sa cmentarze dla zwierzat, choc powstaje ich coraz wiecej, nie znam tez cen pochowku, ani pozniejszych oplat za miejsce. U nas jest to dosc kosztowna sprawa (roczna oplata za miejsce to wydatek wysokosci ok. 100 euro), moze dlatego, ze cmentarz polozony jest w samym miescie, gdzie ceny ziemi sa wysokie. Ale i tak wszystko zalezy od wielkosci zwierzecia, inaczej kosztuje grob chomika (tak, tez sa), a inaczej rottweilera. Pisalam o tym naszym cmentarzu kiedys TUTAJ. Na dluzsza mete to skarbonka bez dna. Mozna oczywiscie przestac oplacac ten abonament, ale wtedy grob jest likwidowany.
W Niemczech mamy jeszcze jedna mozliwosc, z ktorej my skorzystalismy, kiedy odszedl Fusel, mianowicie kremacja. Jest wprawdzie drozsza od zwyklego pogrzebu, ale odpadaja koszty wieloletniego pozniejszego pachtu, no chyba, ze ktos zyczy sobie pochowku urny na terenie, bo oni maja tez wlasny cmentarzyk. Ta firma nosi nazwe Rosengarten (Rózany Ogrod - nazwa adekwatna do stanu faktycznego) i miesci sie w wiejskim majatku na duzym terenie. TUTAJ macie kilka filmikow, jak to wyglada, jakie sa mozliwosci i przebieg ceremonii. Filmy sa wprawdzie po niemiecku, ale nie o to chodzi, zeby zrozumiec, tylko zobaczyc, jak tam pieknie i z jakim pietyzmem traktuje sie zmarle zwierzeta, z jakim zaangazowaniem i starannoscia organizuje sie ich spalenie, pochowek lub rozrzucenie prochow wsrod roz. Smiem twierdzic, ze niejeden klecha nie wykazuje tyle szacunku do zmarlych ludzi i ich rodzin, co personel Rosengarten do zmarlych zwierzat. Maja oni tez do dyspozycji wirtualny cmentarz, gdzie nasz Fusel ma swoja strone. Jesli ciekawia Was ceny, to proszsz. Zaleza one od ciezaru zwierzecia i czy kremacja ma byc indywidualna czy grupowa, z urna, miejscem czy tylko rozsypaniem - wariantow jest naprawde wiele i na kazda kieszen. Wtedy chcielismy indywidualnej kremacji, a prochy Fusla mamy w domu w urnie. Teraz byc moze bedzie inaczej, bo nie wiem, czy bede sobie mogla pozwolic na zachcianki.
Ich strone w internecie, mozecie sobie ustawic na jezyk polski, blizej dolu strony jest okienko tlumacza google, jak na naszych blogach. No dobra, wychodza smieszne rzeczy i wiadomo jak to wujek gugiel roztlomacza, ale mozna sie domyslic tresci.