Na Kiessee dzieja sie dziwne rzeczy.

Kiedy tak wedrowalam po tamie obok psiego kapieliska, zauwazylam na pobliskiej lace ogromne stado gesi. Bylo ich na pewno wiecej niz normalnie zamieszkuje nasze jeziorka. Obserwowal je gosciu z aparatem i lorneta, stanelam wiac obok i wdalismy sie w rozmowe. No, on to mial czym obserwowac, do jego aparatu przyczepiona byla rura 860 zoom (dzie ja z moim 270), przez ktora sobie na drob popatrzylam i jeszcze bardziej zachorowalam na dobry teleobiektyw, taki chociaz 500. Pogadalim na gesie tematy i okazalo sie, ze czesc z tych ptakow na polu to "nasze", czesc jest tylko przelotna. Wsrod nich zdarzaja sie mieszance z gesiami domowymi, ktore moglam dojrzec wlasnie przez jego rure. Pstryknelam pare zdjec i poszlam sobie dalej w strone jeziora.

Kiedy bylam juz daleko, nagle rozlegl sie halas i wszystkie gesi zerwaly sie do lotu. Widac musialo je cos przeploszyc, moze jakis pies poczul nagly instynkt lowiecki? Gesi w locie zawsze wydzieraja sie wnieboglosy, nie umieja trzymac dziobow zamknietych. Najpierw na horyzoncie ukazala sie wielka chmara, pozniej przelecialy nam nad samymi glowami, by z wrzaskiem osiasc na jeziorku.

Ale i wtedy ani na chwile nie przestaly wykrzykiwac oburzone, ze tak brutalnie przerwano im posilek. Pokryly prawie cala tafle jeziora, poirytowane przeganialy inne ptaki, wzbijajac fontanny wody.

Wrzask nie ustawal ani na chwile, co za glosne ptaszyska z tych gesi. A jeszcze niedawno zastanawialam sie, gdzie one wszystkie poznikaly, nie tylko one zreszta. Okazuje sie jednak, ze i gesi, i inne ptactwo zamieszkujace nasze miejskie jeziorka, nigdzie sie nie wyniosly, sa na miejscu. Tego dnia nad Kiessee ruch na wodzie i w powietrzu byl tak intensywny, jak na Marszalkowskiej w godzinach szczytu, nagle wszystkie ptaki sie odnalazly, ale o tym juz jutro.