K - jak Kira.

Zabcia jest chyba najlepiej znanym psem w internetach. No dobra, w ich czesci przylegajacej do blogowiska na pewno. Co ja moge jeszcze o Kirze napisac? Przeciez wszystko juz wiecie, bo na blogu wylalam ocean atramentu (bzdura, ale brzmi tak poetycko) na posty o niej i z nia, wystarczy kliknac w etykiety KIRA, a wyswietli sie blisko 200 wpisow.
Wiem jedno, nigdy wczesniej nie mialam i pewnie nigdy juz nie bede miala takiego psa, ona tylko mowic po ludzku nie umie, bo po swojemu porozumiewa sie z nami bez zarzutu. Poza tym jest taka ludzka, madra, zrownowazona i o wielkim sercu. Dlaczego wlasnie ja tak los pokaral tymi wszystkimi chorobskami?

Od ostatniej operacji zmagamy sie z bardzo zlymi wynikami krwi i o ile anemii dalismy rade, tak nerkom nie mozemy. Kreatynina ani drgnie, choc Kira przez trzy tygodnie przyjmowala antybiotyk, a poziom bialka w moczu tez jest wysoki. Zeby postawic dokladniejsza diagnoze, trzeba by zrobic biopsje, a to znow laczy sie z kolejna narkoza, wiec nie wyrazilam zgody, a i wetka tez nie byla za tym, zeby Kire meczyc. Podczas wczorajszej rozmowy telefonicznej, kiedy dzwonilam po wyniki, wetka zasugerowala lekarstwo, ktore wprawdzie leczy te przewlekla niewydolnosc nerek, ale ma podobno bardzo przykre dzialania uboczne. Nie bardzo mialam okazje dopytac sie o szczegoly, bo dzwonilam w godzinach przyjec. Ona ma sie jeszcze skonsultowac i bedziemy rozmawiac dzisiaj, co dalej z tym fantem robic, a zrobic cos trzeba, bo z niesprawnymi nerkami zadna zywa istota dlugo nie pozyje.