MRT.

MRT czyli Magnetresonanztomographie, a po naszemu rezonans magnetyczny. Wreszcie sie doczekalam, bo dlugie terminy na lekarskie wizyty i badania to nie tylko domena Polski. No dobra, do lekarza, nawet specjalisty, troche latwiej sie dostac, na operacje nie czeka sie latami, ale na glupie mrt czekalam od poczatku grudnia.
Calkiem inaczej sobie to badanie wyobrazalam, no moze mniej podobnie do rentgena, za to bardziej do tomografii, ktorej bylam poddana w szpitalu, kiedy mi szukali kamieni w nerkach. Wtedy lezalam sobie na wygodnym lozku, a taki jakis polokrag latal sobie dokola mnie i jakos tam zagladal w moje bogate wnetrze. Zadnych rur, zadnych atakow klaustrofobii, a calosc trwala ze dwie minuty i nie laczyla sie z zadnymi niedogodnosciami i przygotowaniami. Oraz nie wystepowaly zadne nieprzyjemne dzwieki.
Inaczej rzecz sie miala z mrt. Najpierw wypisywanie kilometrowych formularzy, czy aby nie mam w sobie jakichs metali, jak rozrusznik serca, plytka w nodze czy spiralka antykoncepcyjna. No nie mialam, wiec zdalam i zaliczylam pierwszy etap.

Drugi etap mialam w przebieralni. Naiwnie myslalam, ze podwine nogawke spodni i oni mi to kolano "przeswietla" tym rezonansem. Buhahaha! Teraz zaczelo sie poszukiwanie metalu na zewnatrz. A wiec spodnie precz, bo guziki, buty tez, choc metalu w nich nie bylo. Kolczyki musialam tez zdjac. Za chwile slysze, ze mam zdejmowac biustonosz! No, ludzie, a to po co? Przeciez nie ma w nim tych drutow usztywniajacych. Ale sa haftki przy zapieciu. No tak. Na sam koniec kazali mi zdjac plastikowa klamre z wlosow. Najpierw sie zdziwilam, a zaraz potem przypomnialo mi sie, ze klamra ma w sobie niewielka spiralke rozporowa, z metalu oczywiscie.
Tak przygotowana wkroczylam do wlasciwego pomieszczenia. A tam... RURA! Od razu zastrzeglam, ze w zyciu nie pozwole sie do niej wpakowac, ale panienka uspokoila mnie, ze glowa zostanie na zewnatrz, bowiem wjade do rury nogami do przodu. No wjechalam, ale do tej pory nie moge zrozumiec, po kiego potrzebowali mnie tam cala, skoro chodzilo tylko o kolano. Moglam wsadzic tam jedna noge i by wystarczylo.
A potem zaczela sie jazda! Panienka wzula mi na uszy sluchawki z muzyczka, bo podobno maszyna miala halasowac. Pytam sie, jak dlugo to potrwa, a panienka na to, ze 15 minut. Ja piernicze, mialo byc kolano, a ci chca mnie chyba na wylot obejrzec i to ze wszystkich stron! Pozniej unieruchomili mi kolanko w takim korytku, przykryli drugim korytkiem i bylam gotowa.
Zaczelam powoli wjezdzac do rury i dobrze, ze w pore sie to wyrko zatrzymalo, bo atak paniki mialam juz przygotowany do uzycia. Panienka zniknela, a maszyna zaczela pracowac i halasowac. Powiedzialam halasowac? Ona napier***a glosniej niz bejsbolem w metalowa beczke pelna kamieni i to na rozne tempa, tony i rytmy. No zagluszalo mi te dosc glosna muzyke w sluchawkach.
Wreszcie skonczyly sie te przyjemnosci, a ja wrocilam do przebieralni.
Na koniec, chyba w charekterze bonusu, ze bylam taka grzeczna i cierpliwa, dostalam plyte DVD z obrazkami wnetrza mojego kolana. Proszsz... poogladajcie sobie, jakie piekne i powabne:

Fajne, nie? Nawet nie wiedzialam, ze jestem w srodku tak sliczna. Powiedzialabym, ze ladniejsza, niz na zewnatrz. Na pisemna opinie jasnie radiologa musze jeszcze poczekac, przesle ja do lekarza rodzinnego, skad bede musiala sobie ja odebrac i pojsc z nia do ortopedy. Dopiero wtedy sie okaze, co tak naprawde tkwi w tym moim biednym kolanku