Zmagania z ostrym dyzurem cz.1

Jeszcze u doktorki w gabinecie

Nie da sie ukryc, ze nasza klinika uniwersytecka jest wielkim nowoczesnym osrodkiem zdrowia, ze od czasu so czasu wypuszcza jakiegos nobliste, ze ma osiagi i sukcesy, ze personel jest ofiarny i w ogole ach i och. Ale... ma chyba najgorszy ostry dyzur w miescie. Nieraz tam bywalam, czasem jako pacjent, innym razem matka pacjenta albo osoba towarzyszaca, glownie tlumacz. I zawsze, ZAWSZE przeklinalam to miejsce za nieludzko dlugie oczekiwanie. Kiedy tylko moglam, szukalam pomocy w innych, mniejszych szpitalach, gdzie nie ma tej anonimowosci, gigantyzmu, balaganu i innych zlych cech typowych dla molochow. I nie wpadlo mi do glowy spytac o inne mozliwosci, kiedy doktorka wypisala mi skierowanie i polecila niezwlocznie i natentychmiast zameldowac sie na ostrym dyzurze w klinice.
Od ponad dwoch tygodni boli mnie leb. Mocno i nieprzerwanie, klade sie z bolem glowy i z nim wstaje, a potem biore IBU i mam spokoj na jakies 8 godzin, bol ustaje. Ale IBU ma to do siebie, ze watroba go nie lubi. Nie mozna wiec brac tego bez konca, stad moja wizyta u lekarza. Moja rodzinna ma urlop i zamkniety gabinet, wiec poszlam do zastepcy, bo czekanie nastepne dwa tygodnie az moja wroci, bylo dla mnie zbyt ryzykowne. Od slowa do slowa, od moich sugestii, ze to moze byc

Pierwsze krwi pobranie

borelioza, bo mialam w tym roku juz dwa kleszcze, po jej dziwne pytania o sprawy zupelnie z kleszczami nie zwiazane, pobrala mi w koncu krew i zarzadzila ekg, ktore stalo sie przeklenstwem na reszte dnia, bo cos w nim nie gralo. Raz zrobila, potem powtorzyla, krecila madrze glowa i robila zatroskane miny, a potem dala skierowanie wlasnie do kliniki, bo wymyslila sobie, ze jest zagrozenie zawalu. Tak tak, drodzy Panstwo, u nas tez nie brakuje nie do konca douczonych lekarzy, za to w asekuranctwie miszczuf sfiata. Pozbyla sie mnie szybko, zrzucajac dalsza odpowiedzialnosc za stan mojego zdrowia na klinike. Zastanawialam sie nawet, czy w ogole tam jechac, czujac pismo nosem, ale widocznie zdazylam zapomniec o wlasnych deklaracjach, ze do kliniki juz nigdy wiecej dobrowolnie nie pojade, no chyba ze mnie tam wwioza bez przytomnosci. I co? Kiedy slubny mnie stamtad odbieral, oswiadczalam, ze gdyby znow kiedys wpadlo mi do glowy dobrowolnie  udac sie na ostry dyzur, ma mnie przedtem zabic za glupote. Obiecal spelnic moje zyczenie, dobry czlowiek.
Nie wiem nawet, czy ta doktorka zdazyla mi zrobic ten test na borelioze, bo na kazde moje o to pytanie, odpowiadala pozniej porozmawiamy. A pozniej nie nastapilo, bo od kiedy pojawil sie temat kliniki, wszystko przyspieszylo, a doktorka gotowa byla nawet wzywac dla mnie taksowke, zebym jak najszybciej do tej kliniki dotarla. Laskawczyni! Za moje pieniadze. Jak tak sie o mnie troskala, trzeba bylo karetke wzywac, co nie?
W kazdym razie, po przemysleniach, rozterkach i watpliwosciach, jednak zdecydowalam sie pojechac do tej nieszczesnej kliniki. Slubnego wyslalam z powrotem do domu, gdzie mial czekac na wiesci ode mnie i pozniej ewentualnie po mnie przyjechac, gdyby mnie mieli zwolnic, w co nie watpilam ani chwili. Przywitaly mnie puste korytarze i pusta poczekalnia, co napelnilo moje skolatane i przedzawalowe serce wielka nadzieja, ze tym razem udalo mi sie i nie bede musiala za dlugo czekac. O, ja naiwna!

Cos duzo mi wyszlo tych opisow mojej drogi przez meke, wiec dalszy ciag przekladam na poniedzialek.