Za minute dwunasta.

Czas sie konczy i umyka, zegar coraz szybciej tyka,

by ratowac ziemie naszą od zaglady.

Biją w dzwony ekolodzy, debatuje polityka,

jak sie pozbyc tej patowej barykady.

Kiedy dzis na oceanach plastikowe rosna lądy

i plastikiem ryby sa faszerowane, 

przemieszczaja góre smieci naturalne morskie prądy,

a zbiorniki przerazają niskim stanem.

Gdy ostatni orangutan swiat opusci, bo palmowy

olej masz, a zysk stanowi preferencje.

Kiedy padnie nosorozec, bo mysliwy tepoglowy

potrzebowal jego rogu na potencje.

Slonie trabia wnieboglosy, lecz popyt na cenne ciosy 

i chec zysku wylaczaja juz myslenie,

nie pomoga rezerwaty, przesądzone sa ich losy

i za pozno bedzie na ich ocalenie.

Kiedy w piecach napalimy, co nam tylko w rece wpadnie,

dym sie wzbije czarny, gesty i smrodliwy.

Gdy odpady i trucizny zdolujemy w rzekach na dnie,

byle z oczu, na nic innych sa sprzeciwy.

Azotoxy i rundupy, a za nimi pszczele trupy,

za owadem pojdzie ludzkosc w cztery lata.

ludzie sa bezmiernie glupi, bo sie licza tylko łupy,

ich tereny sa w betonie, zamiast w kwiatach.

Nie pomoze szwedzka Lola, paskuda o gebie trolla,

nie pomoga szkolne piatki i wagary,

nic nie wniosa ich apele, poki forsa bedzie celem,

na nic beda tu modlitwy, ani czary.

Kiedy w oczach tylko zloto, kiedy "po nas chocby potop",

kiedy zrec im przyjdzie metal i pieniadze,

gdy gatunki poznikaja,  rozleci ostatni biotop,

runie swiat na skutek glupich rozporzadzen.

Ziemia stoi ostatecznie na krawedzi katastrofy,

jest swiadoma tego tylko garstka ludzi,

bedzie walka bratobójcza o jedzenie na kilofy, 

jesli czlowiek sie zawczasu nie obudzi.