Nie wierze!

Natknelam sie w necie na taki oto wypierd intelektualny:

Nie wiem, czy ktoś tu się ze mną zgodzi, czy też zostanę zbiorowo znienawidzony, jednak postanowiłem podzielić się moją opinią oraz konsternacją, która ogarnia mnie niemal za każdym razem, gdy podróżuję transportem publicznym. 
Otóż nie rozumiem, dlaczego na młodych osobach, które podróżują środkami komunikacji miejskiej, ciąży nieustanna presja, by ustępowały miejsca starszym? Jestem w stanie pojąć do pewnego stopnia kwestie grzeczności i „wychowania”, których wiele osób używa jako argumentów za ustępowaniem siedzenia. Jednak niezmiennie nie uważam, by owo „dobre wychowanie” miało powodować, że odbierane jest mi prawo do wygodnego transportu, za który zapłaciłem. Skoro płacę za bilet tak samo, jak starsza pani (a jeśli nie jestem studentem, to nawet więcej, ponieważ emeryci w przeciwieństwie do mnie mogą liczyć na ulgi), to z jakiego racjonalnego powodu miałbym rezygnować z siedzenia podczas podróży? Rządzi tutaj prawo: „kto pierwszy, ten lepszy”, dlaczego więc, jadąc dobre 40 minut z punktu A do punktu B, po drodze mam rezygnować z mojego miejsca na rzecz innego pasażera, który jedzie przykładowo zaledwie dwa przystanki? Jestem zdania, że jeśli starsze osoby nie są na tyle sprawne, by przemieszczać się transportem publicznym, to najzwyczajniej w świecie… nie powinny tego robić! To już poboczna kwestia, że ich bliscy na to pozwalają, zamiast zapewnić im odpowiednią opiekę oraz dopasowany do stanu zdrowia sposób podróży. Inna sprawa, że empatia i grzeczność ulatują jak gaz z piwa, kiedy starsza pani stoi nad Tobą i stuka Cię torebką po głowie, głośno chrząkając i ostentacyjnie WYMAGAJĄC, byś ustąpił jej miejsca. Bynajmniej takie zachowanie nie wskazuje na mniejszą sprawność fizyczną – ruch, tupet i bezczelność są tutaj doskonale opanowane. Zmierzam więc do meritum – marzy mi się, abyśmy nie oceniali tych, którzy miejsca nie ustępują. Krew zalewa mnie za każdym razem, gdy widzę potępiające spojrzenia wymierzone w kierunku młodych pasażerów. Korzystają w takiej sytuacji ze swoich przywilejów i mają do tego pełne prawo, pamiętajmy o tym. 
(wszystkie podkreslenia moje)

Przeczytalam to i nie wierzylam wlasnym oczom! Jak w glowie mlodego czlowieka moglo cos takiego powstac? A nawet jesli juz powstalo, jak mu nie wstyd upubliczniac podobne wykwity, swiadczace o braku podstawowej kindersztuby i chocby cienia empatii dla osob starszych? I nie wdawajmy sie w ocenianie, czy starsi ludzie maja zelazna kondycje, zeby wystawac w kolejkach, czy chrzakajac domagaja sie ustapienia miejsca. Oni po prostu sa starsi i mniej wytrzymali od zdrowego mlodego lub w sile wieku czlowieka, zwlaszcza mezczyzny. Pominmy sytuacje, w ktorych mlody czlowiek jest chory, kaleki, slowem w sytuacji usprawiedliwiajacej koniecznosc siedzenia. W takich przypadkach ja jestem pierwsza, by ustapic takiemu miejsca, bo ja jeszcze moge stac bez przeszkod. Podobnie jesli chodzi o ciezarne czy matki z dziecmi, ktorym nielatwo ustac w jadacym autobusie czy tramwaju. Mowimy o zdrowym mlodym czlowieku, ktory buntuje sie przeciw zwyklej ludzkiej uprzejmosci i empatii. Bo on jedzie daleko, a osoba starsza tylko dwa przystanki. No i co z tego? Na te dwa przystanki moglby wstac, a potem posadzic dupe z powrotem, pod warunkiem, ze zadna starsza osoba nie musialaby stac.
Ten chamek dziwi sie, ze niektore starsze panie dosc dosadnie daja do zrozumienia, ze chcialyby usiasc na jego miejscu. No skoro chamek raczy nie zauwazac, ze stoi ktos bardziej upowazniony do siedzenia, trzymajac ostentacyjnie nos w ekranie telefonu, to moze trzeba mu to uswiadomic.
Korzystam z miejskiej komunikacji i tu, i w Polsce, poczynilam przez lata pewne spostrzezenia. Otoz w Polsce wiecej mlodych ludzi jest gotowych ustepowac miejsca siedzace starszym, to chyba kwestia wychowania w szacunku do siwej glowy, choc oczywiscie w porownaniu z czasami mojej mlodosci troche sie popsulo. Niemieckie bachory, w wiekszosci chowane bezstresowo (Jugendamt czuwa) i roszczeniowo, gdzies maja stojacych doroslych, to raczej mlodzi dorosli czuja sie bardziej zobowiazani do wstawania niz szkolna mlodziez. Zauwazylam jednak ciekawe zjawisko wsrod dzieci kolorowych, wychowywanych w innej kulturze, w posluszenstwie i szacunku dla osob starszych. Czesc z nich wstaje bez gadania i poganiania, druga czesc niestety patrzy w oczy z pogarda i dalej siedzi, bo przeciez nie bedzie szanowac niewiernych i ustepowac im miejsca. Jednak wiekszosc tych dzieci ustepuje miejsca starszym.
Co dziwne, w Niemczech chyba jeszcze nie uznaja mnie za taka staruszke, zeby na moj widok skakac do gory. W Polsce, kiedy wsiadam do tramwaju, czesciej ktos wstaje buuu... A przeciez jeszcze tak niedawno nalezalam do grupy wstajacej na widok osoby starszej od siebie.
No a juz odbieranie starszym ludziom prawa do samodzielnego podrozowania srodkami miejskiej komunikacji, swiadczy o malostkowosci i wrodzonym chamstwie piszacego. Na pocieszenie dodam, ze cham tez kiedys bedzie stary i zycze mu spotykania na swojej drodze podobnych mu chamow.
Reasumujac, cos, co kiedys bylo dla dzieci i mlodziezy odruchem bezwarunkowym, dzisiaj urasta do rangi problemu i powodu do dyskusji, kto jest bardziej upowazniony do siedzenia, skoro jeden zaplacil wiecej i jedzie dalej, a ten drugi jest po prostu tylko stary.