Co z dzieci wyrosnie? cd.

Poprzedni ustroj umozliwial dzieciom wakacyjne wyjazdy, leczenie klimatyczne, sanatoria, prewentoria i moze nie najnowoczesniejsza, ale dyspozycyjna opieke medyczna. Teraz mam wrazenie, ze panstwo pozostawilo leczenie dzieci w rekach rodzicow i tylko od ich sprytu i zaradnosci zalezy, jak szybko i gdzie dziecko zacznie byc poddawane koniecznej terapii. Jak grzyby po deszczu powstaja organizacje charytatywne zajmujace sie zbiorkami na rzecz dzieci. Media pelne sa apeli i prosb zrozpaczonych rodzicow o pomoc finansowa. To jest chore!
Kolejnym zagadnieniem wolajacym o pomste do nieba jest wzrastajace sieroctwo spoleczne. Skutkiem restrykcyjnego prawa antyaborcyjnego, rodza sie dzieci niechciane. Nie mnie dociekac, dlaczego ich matki nie maja dostatecznego instynktu macierzynskiego, nie mnie je osadzac. Tak jest i juz. Bieda zawsze bedzie rodzila biede, ale w tym przypadku panstwo powinno liczyc sie z konsekwencjami i byc na nie przygotowane. Bo nie wystarczy zakazac antykoncepcji i skrobanek, trzeba byc przygotowanym na wzrost liczby spolecznych sierot i zamordowanych noworodkow.
O ile moge zrozumiec odbieranie dzieci z rodzin patologicznych, tak niepojetym jest dla mnie rozdzielanie rodzin zyjacych w skrajnym ubostwie. Pomoc rodzinie kosztowalyby panstwo znacznie mniej niz utrzymywanie dziecka w placowce wychowawczej. Kolejny absurd! Zreszta nowoczesny swiat odchodzi od sierocincow, gdyz stwierdzono, ze w takich placowkach rozwoj dziecka jest nieprawidlowy. Dzieci umieszcza sie w rodzinach zastepczych, u ludzi starannie wybranych, odpowiednio przeszkolonych i czesto kontrolowanych. A w Polsce? Rodzinami zastepczymi zostaja czesto osoby przypadkowe, czego dowodem jest niedawna smierc dwojga powierzonych im dzieci. Nie twierdze, ze wszystkie rodziny zastepcze sa zle, one zawsze sa lepsze od domu dziecka, jednak ich wybor i system kontrolny szwankuje.
W polskich placowkach rzetelnych sierot, ktore mozna od razu oddawac do adopcji, jest naprawde niewiele, znaczna wiekszosc to dzieci o nieuregulowanym statusie prawnym, majace rodzicow, ktorzy nie zostali pozbawieni praw rodzicielskich. Takie dziecko tkwi na ogol w placowce lub rodzinie zastepczej az do pelnoletnosci, bo proces odebrania rodzicom ich praw jest wieloletni, a w polskim systemie prawnym przeciagany w nieskonczonosc, bo biologiczni rodzice wprawdzie i tak nie beda sie dzieckiem nigdy wiecej zajmowac, ale odmawiaja zgody na zrzeczenie sie swoich praw i oddanie potomka do adopcji. A placowki wychowawcze puchna z przeludnienia. Opieka w nich wola o pomste do nieba. Co rusz mediami wstrzasa kolejna afera o gwaltach i przemocy na wspolwychowankach. Utrzymanie takich przybytkow jest dostatecznie drogie, wiec oszczedza sie na wyszkolonym personelu.
Co jednak w tym wszystkim najgorsze, po dojsciu wychowanka do pelnoletnosci, wystawia sie go po prostu na ulice, z zaleceniem, ze ma wracac do rodziny. Do jakiej rodziny? Tej, ktorej go odebrano?
W poprzednim ustroju zapewniano sierotom spolecznym i biologicznym jakies lokum, wyksztalcenie i troche grosza na zagospodarowanie, teraz tego zaniechano. Brak kasy na takie fanaberie. Mlodego i niesamodzielnego czlowieka pozostawia sie samemu sobie, bezdomnego, bezrobotnego, bez wsparcia i pomocy materialnej. Nie wszyscy sobie z tym radza, wielu schodzi na zla droge.
Osobny rozdzial to adopcje. Nigdzie na swiecie nie trwaja one tak dlugo i nie sa obwarowane tak ostrymi wymogami, jak w Polsce. A w przypadku malego dziecka czas nagli, bo ono z rozwojem nie poczeka, rosnie, zaczyna rozumiec i cierpiec na sieroce dolegliwosci. Kiedy malzenstwo sklada wniosek o adopcje niemowlecia, po kilku latach oczekiwania dostaje pierwszoklasiste, juz psychicznie skrzywionego pobytem w placowce. Mam wrazenie, ze polskie przepisy adopcyjne wszystko maja na uwadze, oprocz rzeczywistego dobra dziecka. Malo kto chce adoptowac juz uksztaltowane dziecko z zaburzeniami, wszyscy marza o niemowleciu, co w tym kraju jest praktycznie niemozliwe.
I na koniec o dzieciach ulicy, blokersach siejacych postrach wsrod mieszkancow. To dzieci majace rodzicow, niekoniecznie patologicznych, ale na pewno nie interesujacych sie tym, co robi ich latorosl, czy to z braku czasu, czy checi wychowawczych. Zmiana prawa o maloletnich kryminalistach spowodowala absolutna bezkarnosc mlodych przestepcow, do 13 roku zycia. Policja ich wylapuje, odstawia do rodziny, a rodzina... wiadomo, wiec zaczyna sie od nowa. Te dzieci, poprzez swiadomosc bezkarnosci, sa niezwykle brutalne w poczynaniach, pija i narkotyzuja sie, czesto zyja poza domem, na ucieczce i sa znakomitym materialem na doroslych bandytow. Dlaczego panstwo w pore nie zawraca ich z tej drogi, poki czas? Co w ogole Polska ma do zaoferowania mlodziezy, zeby zajac ich czas wolny? Te dzieci od poczatku wiedza, na co beda skazane, wiec nie czekaja na cud, tylko wczesnie zaczynaja swoja kariere alkoholika, narkomana, przestepcy. A rekolekcje w szkolach na pewno nie pomoga w zawroceniu ich z tej drogi.
Takie beda Rzeczypospolite, jakie ich mlodziezy chowanie...

**********************************************************************************
Od piatku, kiedy to wracalam z pracy,  do wczoraj, miasto zmienilo sie z przedwiosennego na calkiem wiosenne. Narcyze wybuchly na trawnikach w ciagu trzech cieplych i slonecznych dni weekendu, az trudno uwierzyc, w piatek ich jeszcze w ogole nie bylo.

Prymulki tez juz sa w pelnym rozkwicie.

Pokazaly sie pierwsze tulipany...

... i inne, nieznane mi z nazwy kwiatki.

Widac juz pierwsze malenkie listki na drzewach i krzewach, a sikorki z przyzwyczajenia przylatuja do miejsc, w ktorych zima wylozony byl dla nich pokarm.

Forsycja pod naszym balkonem przez noc obsypala sie kwiatami, kwitna tez krzewy owocowe.

Wiosna pelnom gembom, panie sierzancie!