Leniwe popoludnie na balkonie.

Slonce przeszlo juz za budynek, mozna wiec zasiasc na balkonie, bez obawy udaru slonecznego. Tyle ciekawych rzeczy dzieje sie na ulicy, nie tylko przechodza ludzie, czy z rzadka przejezdzaja samochody. Ptaszki lataja zaabsorbowane swoimi ptasimi sprawami, warto pomarzyc, ze ktorys trafi przez pomylke za blisko balkonu i bedzie mozna go uplowac.

Za towarzystwo sluzy gasienica, przygladajaca sie swoimi ceramicznymi slepkami otaczajacemi swiatu. Hortensja powoli strzela kulami rozowych kwiatow.

Naprawde przyjemnie tak sobie przesiadywac...
Po drugiej stronie domu dzieja sie za to bardzo dramatyczne sceny. Uwage moja przykul wrzask wron. Kiedy spojrzalam, ujrzalam sasiedzkiego kota, ktory jest wypuszczany na dwor i tak sobie lazi z kata w kat. Tym razem wrony zobaczyly go jako pierwsze i dalej sie wzajemnie ostrzegac glosnym krakaniem. Niespecjalnie jednak przestraszyly sie lowcy, ktory gabarytami nie budzil respektu, ale wiadomo, strzezonego... Siedzialy wiec sobie wrony na ziemi, choc w bezpiecznej odleglosci i wydzieraly sie wnieboglosy, a to szyldkretowe cudenko przywarlo do ziemi i tylko drgajacy koniuszek ogonka wskazywal, ze nie jest to figurka z porcelany, a zywe stworzenie. Wreszcie wronom znudzilo sie i odlecialy, a kot pozostal ze swoimi marzeniami o trofeach.

I tak oto dwa rozne koty, po dwoch stronach domu, snuly marzenia lowieckie. A ptaki jakos zupelnie sie nimi nie przejmowaly.