Opowiem Wam...

Wstalismy wczesnie rano, tatus wyprowadzil mnie na dlugi spacer,  tlumaczac, ze tam , dokad jedziemy, nie powinnam sie zalatwiac. Mama w tym czasie robila kanapki i pakowala plecak, moje jedzenie tez zapakowala. I picie. Pojechalismy!
Po ponad godzinie wjechalismy na duzy parking, wzielismy manatki i pomaszerowalismy do kasy, zeby kupic bilety.

Ten po lewej, z tygrysem to moj wlasny bilet. Mama troche narzekala, ze drogo, ale co tam, wazne, ze zobacze duzo zwierzakow.

Mama i tata dostali po prospekcie, a dla mnie specjalnie przeznaczona byla torebka, a w niej moj wlasny prospekt, gdzie bylo napisane, co mi wolno, a czego nie, kurzecy smakolyk i specjalna torba, gdyby mi sie przytrafilo... Ta torba na... hmmm... to, co wiecie, miala wzmacniane tektura brzegi, zeby latwiej bylo zebrac. Ale przeciez ja jestem dama, wiec w zoo nie bede sie zalatwiac, nawet siusiu nie zrobilam, tylko ten pan z kasy nie mogl o tym wiedziec. Bylo bardzo duzo innych pieskow, od malenkich po wieksze ode mnie, wszystkie grzecznie maszerujace na smyczy, bo luzem nie bylo wolno. Niestety, nie mialam wstepu na wybiegi, gdzie zwierzaki lataly luzem, wiec czekalam z tata, a mama wchodzila sama robic zdjecia. Pozniej mi wszystkie pokazala, wiec nic nie stracilam.
Wszystko bylo dla mnie nowe, po raz pierwszy w zyciu widzialam takie cudaczne zwierzeta albo ptaki. Niektorych sie balam, bo byly wielkie i przypominaly monstrualna Miecke, z innymi bym sie pobawila, bo byly fajne, choc smieszne. I byla wooooda! Duuuzo wooody! I w tej wodzie... zaraz, zaraz, opowiem wszystko po kolei.

Bylismy wiec w stolicy landu Dolnej Saksonii, Hanowerze, w ZOO.
Nie jest to duzy ogrod, mama mowila, ze sa wieksze, np. w Berlinie, ale ten mamy najblizej. I tak trzeba bylo dojechac 130 km.
Zoo jest podzielone tematycznie na czesc afrykanska, zwana Sambesi, na polnocnoamerykanska, Yukon, azjatycka - Palast, australijska (bez nazwy) i gospodarsko-europejska ze znanymi mi juz wczesniej zwierzetami domowymi. W calym parku jest mnostwo lokali, gdzie mozna przysiasc, zjesc obiad albo cos slodkiego, napic sie kawy i odpoczac. Specjalnie dla pieskow porozstawiane sa miski ze swieza woda, a ich rozmieszczenie jest w prospekcie, ktory dostalam. Nazywaja sie Hundebar (bar dla psow).
Po lewej logo parku.

Tu macie mapke calego zoo, mozna ja powiekszyc. Jak wspomnialam, nie jest to duzy obiekt, ale bardzo zadbany, pelen zieleni, wypieszczony do ostatniego szczegolu. Pewnie stad ta wysoka cena biletow, przeciez musza z czegos inwestowac w ten piekny wyglad.
W calym parku pelno jest miejsc do zabawy dla dzieci, od niewielkich drabinek i wiszacych mostkow, po ogromny zamek do wspinania, mini plaze, ale na te obiekty nie wolno mi bylo wchodzic. Ja to rozumiem, chociaz sama chetnie bym sie powspinala i zamoczyla lapki w wodzie.
Wszedzie sa informacje o godzinach karmienia zwierzat, to swoista atrakcja dla zwiedzajacych, zwlaszcza jesli chodzi o zwierzaki, ktore pokazuja sztuczki, na przyklad slonie albo foki. My nie ogladalismy karmienia, bo dla mnie byl za duzy tlok. Sa tez pokazy tresury ptakow drapieznych, ale tam tez pieskom wstep byl zabroniony. Ja to bym byla grzeczna, ale nie wszystkie kumple sa takie, jak ja, wiec generalnie nie wolno.
Przy samym wejsciu do zoo jest maly raj dla swinek (he he he) morskich, maja tam swoje wille, wode do brzechtania i swiszcza ciagle z radosci.

Oj, rozpisalam sie! Na dzisiaj wiec wystarczy, przez kolejne dni bede dalej relacjonowac, a mama pomoze mi wklejac zdjecia, bo jeszcze nie umiem. Natrzaskala ich ponad 200.
Jeszcze tylko dodam, ze Miecka chyba wystraszyla sie obiecanego ugryzienia jej przeze mnie w ogonek, bo byla bardzo grzeczna podczas naszej nieobecnosci i chyba tylko spala, zeby zabic czas.
To do jutra!