Palac maharadzy.

W czesci afrykanskiej brakowalo sloni, podobno sa dziksze i mniej nadaja sie do trzymania w zoo od tych indyjskich. Sa tez pod scisla ochrona. I dobrze, lepiej im na pewno na wolnosci, choc tam czyhaja na te piekne olbrzymy klusownicy nastawieni na kosc sloniowa.
Za to w zoo hanowerskim jest sporo sloni, ktore nawet sie rozmnazaja, wiec na wybiegu i w basenie nie brakowalo sloniowego narybku.

Zblizala sie pora karmienia, na wybiegu siedzieli juz opiekunowie, wiec slonice ustawily sie w szeregu, tylem do widowni i rytmicznie bujaly wielkimi zadami, podczas gdy dzieciarnia zazywala kapieli. Tez bym sie chetnie ochlodzila razem z nimi, ale nie szlo sie przedostac przez gesty tlum zwiedzajacych.

Czesc azjatycka urzadzona jest stylowo z typowymi akcentami architektonicznymi, na na ogromnym dziedzincu palacu maharadzy sa fontanny, w tym jedna, gdzie woda tryska z trab kamiennych sloni.

Pod murem dziedzinca rezyduja malpiszony.

Sa tez jakies grzmije i cetkowane Miecki.

Po opuszczeniu palacu zegna nas kolejny kamienny slon, a kawalek dalej jakis azjatycki antylop.

Pandy male tak sie pochowaly w koronach drzew, ze trudno je bylo dojrzec.

Mapka mowila, ze powinien byc jeszcze tygrys, alesmy go nie znalezli, wiec podreptalismy dalej, ale o tym moze juz jutro.