O tym, jak Baryla...

... zwana w czasach swojej szczuplosci Madame, okazala sie byc psychopatycznym morderca.

Kiedy ten post sie ukaze, ja bede juz w drodze z powrotem do domu. Taka zrobilam Wam niespodzianke! Na pewno juz mocno steskniliscie sie za moim gderaniem coporannym. Pewnie niedlugo rusze do ataku ze sprawozdaniami z pobytu u mamy, a na razie mam dla Was ten post, tak na rozgrzewke. O kotce moich znajomych, przywiezionej z Francji Madame, pisalam juz wielokrotnie, TUTAJ, TUTAJ, TUTAJ i TUTAJ.
Sporo sie w rodzinie zmienilo, po pierwsze nie ma juz Frycka. Bywal w domu coraz rzadszym gosciem, az w koncu przestal w ogole wracac. Do dzis nie wiadomo, czy znalazl inna rodzine, ktos go przygarnal, a moze cos mu sie stalo? Mial juz sporo lat, wiec moze poszedl gdzies w spokoju umrzec? Moze wpadl pod samochod? Mimo zakrojonych na szeroka skale poszukiwan, nie udalo sie im dowiedziec, co stalo sie z ich Fryckiem. Teraz Madame rzadzi w domu i okolicach sama. Stala sie takim zarlokiem, tyje w oczach i ze smuklej pieknej koteczki przepoczwarzyla sie w beczulke. Oni co prawda podaja jej jakies dietetyczne jedzenie, ale co z tego, kiedy lazi zebrac (rzebrac) po sasiadach, a oni nie moga sie oprzec jej rozpaczliwemu kwileniu, bo dalej pipie jak male kociatko, i pakuja w nia smaczki. Ta cwaniara chodzi tak od jednego do drugiego, patrzy proszalnie w oczy i wszedzie cos tam jej skapnie. Nic wiec dziwnego, ze dupsko jej uroslo do rozmiarow... ze oesu!
Nie przeszkadza jej to jednak ani troche w pomyslnych lowach, choc wydawaloby sie, ze przy takich gabarytach (wszerz, zeby nie bylo, bo poza tym to naprawde niewielki koci osobnik) bedzie miala ograniczona ruchliwosc. Nic bardziej mylnego! Wciaz znosi do domu martwe myszy, a co gorsze, ptaki. I o tym bedzie dzisiejszy post.
Jeszcze przed wyjazdem wpadlam do nich, a ze pogoda byla sprzyjajaca, siedzielismy w ogrodzie. Kiedy weszlam do domu za potrzeba, obok przeleciala mi Madame z czyms w pyszczku. W pierwszej chwili myslalam, ze to mysz, ale kiedy wypuscila to z paszczy, zobaczylam sikorke, tyle tylko, ze o polowe mniejsza od doroslej. No tak, podlot wylecial z gniazda, to i latwy byl do zlapania przez tlustego kota. Ptaszek zyl jeszcze i rozpaczliwie probowal gdzies sie schowac przed krwiozerczym stworem. A Madame, jak kazdy kot, zabawiala sie nim. Nie bylo czasu do stracenia! Porwalam kota na rece i pobieglam do ogrodu po pomoc. Ptaszek zostal w domu, wcisniety za kosz, ktory stal pod stolem. Kot zostal zamkniety w jednym z pokojow i zajelysmy sie ptakiem. Najpierw znajoma wyniosla go na trawnik, ale wtedy stwierdzilysmy, ze nie odleci sam, bo jeszcze latac nie umie, wiec przenioslysmy go do innego pokoju, gdzie natychmiast wczolgal sie pod szafe i tyle go widzieli. Postawilysmy mu tam jedzenie i picie i zostawilysmy w spokoju, zeby nabral sil. I wypuscilysmy kota z wiezienia. Madame poleciala natychmiast w miejsce, gdzie zostawila ptaszka.

Tam jednak sikoreczki juz nie bylo. Biegala po calym mieszkaniu szukajac swojej zdobyczy, ale na szczescie drzwi sobie sama otwierac nie umie. Siedziala nieco zdezorientowana i popatrywala na nas z nadzieja, ze moze cos wiemy, ze jej pomozemy, bo zaginal bez wiesci jej lup.

Kiedy nic nie osiagnela, wyszla z lekkim fochem na tylny balkon, a kiedy ja zawolalam, spojrzala na mnie takim wzrokiem, ze gdyby ten wzrok mogl zabijac, juz dawno bylabym sztywna.

Po czym z godnosciom osobistom i fochem jak stad do mglawicy Oriona, oddalila sie na kolejne lowy.

No coz, chyba bardzo jej sie narazilam. O dalsze losy ptaszka zapytam przy okazji. Zagladalam kilkakrotnie do pokoju, w ktorym byl zamkniety, ale tak sie schowal, ze nie moglam go zlokalizowac. Na dwoje babka wrozyla, albo sie jakos zregeneruje i zostanie wypuszczony, albo dokona zywota gdzies tam za szafa. Niby nie wygladal na mocno poturbowanego, w kazdym razie nie krwawil, ale niewykluczone, ze Madame go jednak uszkodzila. Zdjec z ptaszkiem nie mam, bo nie bylo czasu, musialam ratowac stworzonko, jest za to sama Baryla.

EDIT: niestety ptaszek nie przezyl i poszedl do ptasiego nieba.