Szalona noc.

Jesli Wam sie wydaje, ze przymusowe siedzenie w domu w obawie przed zarazeniem ukoronowanym wirusem moze byc nudne, to chyba nie macie w gospodarstwie zywego inwentarza. Bowiem zycie wsrod futrzarskiej zywiny nudne byc nie moze. One zawsze cos wymysla, zeby czlowieka rozbawic. Czasem wkurzyc, ale i tak w efekcie wybaczamy tym oprychom wszystkie grzechy i grzeszki, bo milosc do inwentarza powinna byc bezwarunkowa. Tak jak ich milosc do nas.
W sobote napadlo mnie na mycie okien, a jak juz okna, to nie zostawie zakurzonych zaslon i firanek, wiec pralka krecila sie od rana do wieczora, a moj slubny i ja skakalim po stolkach jak jakie orangutany i zdejmowalim, odkurzalim i zawieszalim z powrotem, mylim okna upstrzone wszystkimi domowymi noskami. Znacie to, mieliscie umyc okno, ale skoro juz macie szmate w reku, to qrna  przy okazji, lecicie po calym mieszkaniu, bo po zdjeciu zaslon na swiatlo dziennie wychodzi na jaw np. kacik z platanina kabli i kurzowymi farfoclami. Nie zagladacie tam, bo z przodu stoi wielka skrzynia, a obok kocia kuweta, sam kacik zas zakrywa zaslona.
Latalam wiec, jak nie po meblach, to pod nimi, a inwentarz nie mogl sobie znalezc miejsca. Bo
nagle wszystkie ich koszyczki i inne polegadelka zostaly gdzies zabrane, pokoje byly na przemian zamykane (przy otwieraniu okien trzeba zamykac drzwi, bo Bulka gotowa przez to otwarte okno wyfrunac, Miecka nigdy tego nie robila), a kiedy mama znika z pola widzenia, to moze jest w niebezpieczenstwie i inwentarz sie martwi oraz denerwuje. Halasy wirujacej pralki tez nie pozwalaly spac, wiec futra byly tego dnia bardzo nieszczesliwe, a na pewno niewyspane. I chyba wlasnie dlatego postanowily dac nam nauczke w nocy.
Polozylim sie dosc wczesnie, bo wiek i zakwasy dawaly o sobie znac, od razu tez zasnelismy. Zawsze wiedzialam, ze dobry wysilek fizyczny jest najlepszym srodkiem nasennym, a ja po tym calym sprzataniu dodatkowo poszlam z Toya na spacer, niedlugi wprawdzie, ale poinhalowalam sobie swiezego powietrza.

Pisalam niedawno TUTAJ, jak wygladaja nasze noce z Toya w lozku, trzeba bylo sie przyzwyczaic i tyle. Ta noc jednak byla inna. Nie wiem, ktory to kot otworzyl nasza szafe, sa w niej drzwi suwane, poruszaja sie bardzo lekko i nawet taki drobiazdzek jak Bulka moze bez wysilku te ogromne drzwi ruszyc, co nieraz sie zdarzalo, kiedy nie bylo nas w pokoju. Tam koty sie zagniezdzaly na ubraniach i sypialy w najlepsze. Tym razem dzwiek przesuwanych drzwi obudzil mnie, ale nie chcialo mi sie wstawac i sprawdzac, ktory to kot zabral sie za nasza szafe, zreszta pewnie i tak by uciekl, zanim zdazylabym przejsc na druga strone lozka, dalam wiec spokoj i odwrocilam sie na drugi bok. Po raz drugi zostalam obudzona skwierczeniem Toyki, ktora stala przy lozku z mojej strony i czekala na specjalne zaproszenie. Powiedzialam do niej jak zwykle, zeby wskoczyla, ona przeszla wprawdzie na tyl lozka, ale nie wskakiwala, tylko znow stanela z boku i skwierczala. Usiadlam i dopiero wtedy zobaczylam, ze w nogach na mojej koldrze lezy rozwalona Krulova Miecka, a jak wiecie, Miecki wszyscy sie boja, nawet ja. Nie dziwota wiec, ze Toya nie miala smialosci wskoczyc od tamtej strony. Przesunelam sie zatem w strone slubnego, robiac miejsce dla nagle bezlozkowego psa po stronie bocznej. Podnioslam koldre, sucz zrecznie wskoczyla pod nia, ujajila sie ze mna w pozycji "na lyzeczke" i juz spokojnie przespalysmy do rana.