Smieciowa wyspa.

Czlowiek raczej nie oglada sie na innych uzytkownikow matki-Ziemi, zyje intensywnie, ekspansywnie i beztrosko, jakby po nim chocby potop. Nie pomysli ani na chwile, powolujac na swiat dzieci, ze one beda zmuszone nadal zamieszkiwac te planete, tak bezlitosnie rabowana ze wszystkiego, co nam proponuje, a co niezbedne jest do zycia na niej.Wycina sie puszcze amazonska, wydobywa skarby ukryte w ziemi, jakby nigdy nie mialy sie skonczyc, ale co najgorsze, produkuje sie niewyobrazalne ilosci smieci i odpadow, ktore nie tylko niszcza kazdy ekosystem, ale powoli zaczyna brakowac dla nich miejsca.
Pod koniec XX wieku smieci urosly do rangi wielkiego problemu. Panstwa bogatsze wydaja ogromne sumy na sortowanie, utylizacje i recykling, biednych na to nie stac. Malo tego, one sprzedaja miejsca u siebie, gdzie te smieci mozna skladowac. Bo smieci to nie tylko papierki od cukierkow, torby-reklamowki i puszki po piwie, to takze szrot elektroniczny, stare samochody i odpady radioaktywne.

Wielka Pacyficzna plama smieci

Bogate kraje biora sie wprawdzie za utylizacje i recykling, jednoczesnie produkujac bez umiaru nowe towary, a wraz z nimi jeszcze wiecej odpadow. A Ziemia powoli, ale nieuchronnie, robi sie coraz ciasniejsza, coraz mniej na niej miejsca nie tylko dla ludzi, ale i dla ich smieci.

Zawartosc zoladka padlego albatrosa, ktory sam zdazyl ulec biodegradacji

Problem beztroskiego pozbywania sie resztek dotknal rowniez ziemskie zbiorniki wodne. Na oceanach powstaja w szybkim tempie dryfujace wyspy smieci, utworzone przez prady oceaniczne, powstale w wyniku nagromadzenia smieci i plastikowych odpadow. Szacunkowa masa tych sztucznych wysepek to setki milionow ton. W 90% zbudowana jest z tworzyw sztucznych, z czego wiekszosc to material, ktory nie ulega pelnemu rozkladowi, lecz rozpada sie w pyl. Tworzy to zawiesine, jest pochlaniany przez zywe organizmy, blokuje ich system trawienny i prowadzi do masowego wymierania nie tylko ich samych, ale kolejnych w lancuchu pokarmowym, np. ptakow zywiacych sie nimi.
Nie ma najmniejszych szans na to, ze za naszego zycia smieci te ulegna rozpadowi, zwlaszcza, ze wciaz dochodza nowe. Oto krotkie zestawienie, jak dlugo potrwa, zanim poszczegolne rodzaje odpadow znikna z wody:
- kartonik po napoju - 3 m-ce
- pudelko kartonowe - 2 m-ce
- ogryzek jablka - 2 m-ce
- boja ze styropianu - 50 lat
- welniane skarpetki - 1-5 lat
- kubek styropianowy - 50 lat
- zylka wedkarska - 600 lat
- gazeta - 6 tygodni
- reklamowka - 10-20 lat
- plastikowa butelka - 450 lat
- blaszana puszka - 50 lat
- uchwyt do szesciopaku - 400 lat (z materialu biodegradowalnego - 6 m-cy)
- dykta - 1-3 lat
- pielucha jednorazowa - 450 lat
- niedopalki papierosow - 1-5 lat
- papierowy recznik - 2-4 m-ce
- aluminiowa puszka - 200 lat
- bawelniana koszula - 2-5 m-cy
- szklana butelka - CZAS NIEOKRESLONY.
To, co wydawalo sie rewolucyjnym wynalazkiem, czyli tworzywa sztuczne, realnie zagraza bezpieczenstwu Ziemi. Najgorsze w tym wszystkim jest to, ze nie da sie juz tej ekspansji powstrzymac, mozna ja nieco spowolnic, ale nie powstrzymac.
Czlowiek zrobil sie wygodnicki, woli opakowania jednorazowe, plastikowe torebki, zamiast tych z materialu, ktorych mozna uzywac wielokrotnie, woli przewijac dzieci w wygodne pieluchomajtki, zamiast prac te z tetry, napoje z puszki lub butelek plastikowych, a nie ze szklanych do wielokrotnego uzytku. To, co nosimy na sobie, zawiera w wiekszosci sztuczne dodatki, bo materialy naturalne staly sie drogim luksusem. Zeby napedzac przemysl, wszystkie urzadzenia domowe, elektroniczne i samochody, przewidziane sa na niedlugi okres uzytkowania. Nie oplaca sie ich reperowac, latwiej i taniej jest kupic od razu nowe. Tylko co robic ze starymi?
Wiele czyni sie w kwestii recyklingu, skladowania i utylizowania smieci, lecz jest to dosc drogi biznes i nie kazde panstwo stac na podobne zabiegi.

Jesli ta sytuacja nie ulegnie poprawie, tym samym wydamy na Ziemie i na nas, ludzi, wyrok smierci.

Zrodlo zdjec: internet.