Wszystkich swietych bez happy endu.

Zdazyliscie mnie poznac na tyle, ze dobrze znacie moj stosunek do dzisiejszego swieta, ckliwych wypominkow, mniej lub bardziej wymuszonego smutku, rozmyslan nad ulotnoscia zycia (jakby to mialo jakikolwiek wplyw na nasze dalsze losy) i calej tej nienawistnej komercji, tlumow, pokazowek, zniczy i wiencow. Uff, do przyszlego roku mamy spokoj!
W ubieglym roku, na przekor wszystkiemu, poszlam na cmentarz, ale ten zwierzecy, tam przynajmniej nie bylo ludzi. Ani kleru. W tym roku oprowadzilam Was po roznych strasznych miejscach, zeby nie zamulac swojego bloga nieodmiennymi smiertelnymi tematami.
Zycie jednak lubi platac figle, nie zawsze mile i oczekiwane. Dopadlo wiec i mnie rozmyslanie o smierci, szok i niedowierzanie. A bylo to tak:

Jadac w srode do pracy, sluchalam w radiu wiadomosci. Na osiedlu, gdzie wczesniej mieszkalismy, wybuchl w nocy pozar, w ktorym zginela 52-letnia kobieta i jej trzy psy, maz przezyl. Tu zapalila mi sie lampka w glowie, bo kogoz stac na trzy psy w Niemczech? Zaraz po pracy zadzwonilam do corki, ktora tam mieszka, ale ona o niczym nie wiedziala, ba, zaprzeczyla, ze moze chodzic o czlowieka, ktorego mialam na mysli, bo mieszka niedaleko i nie widziala zadnych sladow pozaru. Ale obiecala popytac. Dzis rano przyslala smsa, ze to jednak TA rodzina. Pozniej w lokalnej gazecie przeczytalam o tym wydarzeniu.

Nikt chyba tak naprawde nie znal jego prawdziwego imienia, nosil przezwisko Butch i odkad pamietam, mieszkal tam ze swoja zona i psami, zawsze wieloma, zawsze duzymi bullowatymi mieszancami. Kiedy ktorys odszedl za Teczowy Most, natychmiast organizowal sobie nastepnego. Miewal po 3-4 psy naraz. Znalo go cale osiedle, a juz na pewno wlasciciele psow, bo sila rzeczy wszyscy lazili w te same miejsca na spacery. Jego widok nie budzil u ludzi entuzjazmu, a te psie olbrzymy powodowaly u innych psiarzy skret w bok i schodzenie im z drogi. Inna rzecz, ze psy slepo Butcha sluchaly, ale wiadomo, strzezonego...
Kim byl? Zupelnie nikim, drobnym pijaczkiem, moze nawet alkoholikiem. W tej kwestii doskonale sie z malzonka dobrali. Nie pracowali oboje, za to czesto wloczyli sie po osiedlu. Dostawali pomoc socjalna jako niezdolni do pracy, bo ktoz by przyjal takich juz z wygladu nieodpowiedzialnych ludzi, a nawet jesli, to popracowaliby do nastepnego alkoholowego ciagu. Mieszkali w takiej barakopodobnej enklawie na osiedlu, specjalnie zbudowanej dla osob nie radzacych sobie w spoleczenstwie. Jedno, co trzeba im przyznac, swoimi psami opiekowali sie wzorowo, w stopniu, na jaki pozwalal ich stan i status. Raczej jestem pewna, ze podatku za nie nie placili, ale panstwo przymyka na podobne przypadki oczy, wychodzac z zalozenia, ze psy nie pozwalaja takim ludziom  zejsc na psy, zmuszaja do odpowiedzialnosci za inne istoty i jakos trzymaja przy zyciu. Zyli z socjalu, wiec zeby zapewnic podopiecznym godziwe zarcie, Butch bywal czestym rezydentem starowki, gdzie przesiadywal (razem z psami) na rozlozonym na ulicy kocu i nienachalnie zebral. A moze nie chodzilo mu tylko o psy, moze potrzebowal rowniez na napitki? Kto go tam wie i za nim trafi?
Pamietam go jako czlowieka pogodnego, zawsze uprzejmie pozdrawiajacego przechodniow, niejednokrotnie wdawalismy sie w niezobowiazujace pogawedki, kiedy przypadkiem go spotykalam. Inaczej rzecz sie miala z jego zona, ta to byla jedza! Pyskata i alkoholowo agresywna, a nad psami nie panowala w ogole. Nie tak dawno Massimo, pies mojej corki,  zostal pogryziony przez jednego z ich psow, bo babsko nie moglo go utrzymac, wiec puscilo puscilo wolno. Malo kto ja lubil, a tolerowano babe raczej ze wzgledu na Butcha.
We wtorek oboje wybrali sie do jakichs znajomych. Zapewne ona predzej odpadla, wiec udala sie wczesniej do domu, on zostal u nich dluzej. A kiedy o 22.30 wrocil do siebie, przed domem staly juz jednostki strazy. Nawet nie palilo sie jakos szczegolnie mocno, cos sie tlilo, dym snul sie przez okno, wiec sasiedzi wezwali straz pozarna. Dom jest nienaruszony, nie ma sladow ognia, ale czad zatrul ja i wszystkie psy. Najprawdopodobniej nietrzezwa poszla spac z papierosem i dym z tlacej sie poscieli odebral zycie czterem istotom. Jakos osobiscie bardziej zal mi psow. I Butcha, bo zostal calkiem sam, nawet bez mieszkania, bo do zakonczenia sledztwa, jego mieszkanie zostalo zabezpieczone przez policje i nie ma tam wstepu.

Nie dalo sie calkowicie odzegnac od tematu smierci, choc w dosc nietypowy sposob. Opatrznosc? Palec bozy, bo nie chcialam dac sie poniesc ogolnonarodowej fali zaduszkowych smut? Czy to wazne? Cel osiagniety, bo nie moge przestac myslec o tej bezsensownej, chocby i nawet i samodzielnie spowodowanej, smierci.
A ja ide do pracy, nie mamy wolnego. Na zaden cmentarz na pewno nie pojde, dosc mam smiertelnych tematow na dzisiaj.

Zrodlo